Kıt yalnızlık Şiiri - Muhammed Bb

Bir kara bulut düştü yalnızlığa
Saat 02 gibi, acımasız
Lacivert bir ay ışığında
Bir dünya dostun olsa kâr etmez
Fayda etmez o kalabalıkların
Ne doğan güneş
Ne de masmavi gökler
Kâr etmez içine düşerse o bulutlar
Alıp götüren tenhalara

Erken veda edersin kuş seslerine
Dışarıda akan hayata
Çürürsün ciğerindeki mapusta
Birden çöl olur bahar bahçe
Ölür martılar dibinde
Bir içimlik sigara sefası,
Baştan başa karanlık…

Ve hep olmayacak hayaller kurarsın
Çocuksu, gülünç, imkansız
Rüzgar gibi eser eser çıldırırsın
Dalda bir kuru yaprak gibi
Bilmediğin yerlere konarsın
Tek çaren kaleme sarılırsın
Zemheri soğuğunda
Kupkuru kağıtları ıslatırsın
Tefekkür eder yazarsın
Karanlık, can sıkıntısı…

Vurulsam da kurtulsam dersin
Çırılçıplak bir kavgada,
Erkekçe olsun ölüm
Soğuk bir namluda
Dostluk da, düşmanlık da.
Yiğitçe gömülsün mezarda
İçrerim böyle tanha gecelerde

Vakit 02 gibi, acımasız
İlk nefeste yarılanır cigaram,
Bir duman alsam, ıslak ve kuru
Bir duman, kendimi öldüresiye
Tenhalarda siyah bir kahraman
Ve dışarıda delikanlı bir yağmur
Benim o yalnız adam
Seviyorum seni yalnızlık
Senin beni sevdiğin gibi
Çılgıncaa....