02 Taylar Yetim Kalırsa Şiiri - Ahmet Yo ...

Züldar Begüme Otuz Birinci Masallama

31a/:
Ya Züla...
İşte bu attır.
Bu atın terkisi.
Ve işte sevdası küheylanların.
Tabii ki işte bu da ben...
Ancak her atlayan at değil.
Her kişneyen küheylan değil.
Her tepinen sayılmaz eşkin...
Günlerden bir gün ey Züla kız,
Issız doruklara sürdüm ben de masal atımı.
Yan yanayız Himalaya'sında aşkın.
Uzaksak terimizdeki öksüz taylara,
Ne at attır,
Ne de insan insan...
Eyvallah Zü... Her savaşta bil ki en öndeki at ölür. Arkadaki sakat kalır. Taylar yetim ve öksüz, kişnerler gizemli bir lisan ile. Yavrularını kurtaran her anne hakkeder madalyayı. Sıra kendimizde şimdi. Ya kurtulacağız, ya da kurtaracağız rüyalarımızı kurtlardan. Eğer başımızdaki bu Lombardiyan satarsa köle diye anamızı? Ve aşk adamları rüyalarında yeşillik görmeyi unutmuşsa... Süryanca'ya benzeyen bir dil ile yaz şiirini. Ehli şiirin ve on iki oğlunun yaşamı izin üstündedir. Vakti zamanında sahte şairler İbranca yerine genellikle Nunice ötüşürlerdi. Aramca konuşurlardı usul ve gevrek. Ama bilmek gerek ki can insanın cinidir. Cinse cidarından kaşıyan eldir damarı. Yavuklusunun yaşamasını sağlayan ölümle vücut vücudadır. Bütün bunlar armağandır ehli sevdaya. Yani ruhsal armağanlardır sufi aşıklara. Tan atarsa derviş divana durur bu yüzden. Madde dışı her varlık sevdaya dil döker. Asya ağunur. Bugünkü Anadolu'nun halkı gülümser. Yanalım Züldar. Ama marifetlerimizi belli etmezsek bizi ucuz fiyatla cahil birine satar diye yanar içimde uçuşan kuşlar. Ki işte ona daha da yanmalıyız ahüzar ile. Ah ile vah!
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin ki Zü...
Issız doruklara sürülen masal atını,
Yavrularını kurtaran her anneyi,
Köle diye anamızı satan Lombardiyan'ı,
Ehli şiiri ve on iki oğlunu,
Bana benzeyen sahte şairleri,
Tan atınca divana duran dervişi,
İçimizde uçuşan kuşları...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa Lombardiyan'ı Züldar kız?
Ah hırsız!