02 Kişner Al Koşumlu Taylar

Züldar Begüme Yirmi Yedinci Masallama
27a/:
Yani eyvallah Zü...
Kuşlar var ya bu kuşlar,
Her sabah helalleşirlermiş yeryüzü ile.
Ben serçenin yalancısıyım.
Öylece söyledi bana ıslık çalarak,
Yer ve göğün amansız savaş tarihini.
Ve kuşların casusluk öykülerini...
Mavi ile kahverenginin oran hesaplamalarını.
Ve renk ve matematik üzerine ne varsa bir bir...
Ancak Zül... Hesap her zaman doğru çıkmaz küçük örenlerde. O yüzden öter baykuşları korkunun. Ancak kasadarlar bilir hesabı. Şah, sağlam basar yere. Nere dere, nere köprü bilir atlar. Atlı, berk kavrar dizgini. Zamanların gezgini Hızır çıkagelir. Yani Züldar kız eline geçirdiğin her cisim ağır değildir. Bir anlat, bir daha anlat bakalım kim dinler masalını? Yaralanmışsa alemdar, bayrağı düşürmek zül sayılır geridekilere. Gediklilere sırma kuşanmak bir bedele dayanır tabii ki. Hem de ağır bir bedele. Başından kanlar akan sonunda beyni ile yüzleşir bunu bil. Bağırır can acısıyla bağrından oklanan muharip. Aradaki dostluğu kur arada bir. Ki zaman işlesin. Kişnesin al koşumlu taylar. Cebeciler homurdansın. Gücünü unutarak delikanlının üzerine atılmak kime yarar ki? Yüzü yaralamışsa güzelin, ölümü arzulanır be Zü. Sonra da fırsat verilir yüreğinden yakalanmasına. Ama o kaçmıştır başka bir boyuta şimdi. Ancak şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Korkma. Bilmezsin bütün bunları.
Bilemezsin.
Yer ve göğün amansız savaş tarihini,
Mavi ile kahverenginin oran hesaplamalarını,
Korkunun baykuşlarını,
Zamanların gezgini Hızır'ı,
Gediklilere sırma kuşatan mabeyinciyi,
Bağrından oklanan muharibi,
Al koşumlu tayları,
Cebecilerin sabırsız homurdanmasını...
Bilir misin yoksa zamanın gezginini Züldar kız?
Ah gedikli hırsız!