02 Kahraman Kehkeşanlar İlindeyiz

Züldar Begüme Yirmi İkinci Masallama
22a/:
Ey Zü,
Züldar kız...
Sarsıl ezoterik hız.
Dur beyzi yörünge.
Belert gözlerini kahinleri görende.
Samiri savaşçılarını karşıla.
Baraklara gözyaşı dik saç telinle.
Oturduğun ülkenden korkma.
Mırıldan yine lale güzellemelerini.
Usul ve gevrek ve ürkek...
Kahraman kehkeşanlar ilinde titreyerek.
İyinin kötü komşusu olmaz mı Züldar? Olur elbette. Her illette bir basil aranmaz. Ama... İşte, şu dağların altına da bir kötü kalp gömmüştür racalar ay bulutların arkasındayken belki. Say ki yuva kurmuş masallardan kaçan bir harami garval. O da kendi ülkesinin baranisini örüyordur ne yapsın? Yani hayvani bir ütopya onunkisi de. Böyle buyurur iblis.
Cengaverleriyle, satır aralarında sevda geçen şarkıları katleden kara vezir.
Rezil mi rezildir ama...
Belki de hekim-i Lokman-ı Derman'dır.
Ya da kervansaraydır bir kozmik durakta.
Derdine çare için yani.
Hani kim olmak istemez sevdiğiyle develer ıkhınca ay ışığı altında bir kuytuda? Veya Taç Mahal'in begümü ile el ele? Ya da dil dile seninle. Tılsımlı listeyle birlikte ömür sürmek ilelebed? Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü...
Her illette aranan basili,
Masallardan kaçan haramiyi,
Hekim-i Lokman-ı Derman'ı,
Ay ışığı altında ıkhan develeri,
Ve böyle buyuran iblisi...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa tarih-i kadari'yi Züldar kız?
Ah avare hırsız!