02 İnerler Gökyüzü Ecinnileri

Züldar Begüme Yirmi Üçüncü Masallama

23a/:
Ey Zü...
Zaman çevrim çevrim çarkılır.
Devran delirir ve devrilir...
Ay yuvasından uzaklaştığı zaman,
Bir telaş alır ya yıldızları.
Ya da savaşlar arifesinde uzun gözlü kızları...
Onun gibi bir şeydir Züldar'ın ki.
Sayın ki aşağı inerler gökyüzü ecinnileri.
Elleri ışık,
Gözleri kan keser.
Burunları buhurdan keser.
Rüzgarlar eser iki yüz ellinci sahifede. Her kefede ayrı tartar zulmün terazileri. Kendi yavrularıyla oyunlar oynar Camgardam dağının kurtları. Ama ya başkalarının yurtları ve yurt içre ciğer pareleriyle? ... Bilen azdır bu durumu. Bir ben bilirim bir de Züldar kızın bilgin dedesi sezinler. Bilgece 'mır mır' döker dili ile dudağının arasından. Karasından daha iridir onun göz akı. Onunki güman. Endişesi sayın ki sultanın endişesi... Şehzadeler için ikircik duyar halife. Nasihat eder onlara bin bir gece masallarından.
Ancak dinleyene kar eder öğüt.
2x2, 4 eder ya Zü...
İşte oraya dercolur cümle alem,
Yalan yarılır ekvator kuşağından,
Sahte ozanlar ağıt yakarlar her gidene,
Ama kurur gözlerin bin yıldır harlayan lüleleri,
Elleri at ve arpa devşirir,
Son uğraşa ter biriktiren erler.
Her pervane ışığa koşar,
Yanar tabii ki...
Öyle ki acun acı ile gerdeğe girer.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin bütün bunları Zü.
Bilemezsin de doğal olarak.
Rüzgarları esen iki yüz ellinci sahifeyi,
Ve Camgardam dağının kurtlarını...
Bilir misin yoksa Züldar kız?
Ah zamane hırsız!