02 Aşk Devriyesinin Huzurunda

Züldar Begüme Onuncu Güzelleme
10/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Cehennem, yanıbaşındadır ehli kitabın,
Ve tabii ki sevda ehlinin.
Çünkü gayya hiç kimsenin bilmediği bir alevli aşktır.
Onun için kükrer ateşlerin aslanı kızıl kıyamet ormanlarında,
Her güneş çavdığında çorak yürekler üzerine.
Baldıran dudaklı Zü’m...
Eğer katar katar yüreklerdeki sevgi kompartımanı boşsa,
Kızar ve kükrer kızıl iblisi tecahül tandırların.
Her abanın altındaki babayiğit değildir yamaçlarda,
Kurtlar bunu bilir ve yalanır hırsla.
Katran kazanı bazen de aşk kaynatır,
Ancak kekre çalar zamansız kaynayan sular.
Sevgili Zül...
Ummanları serpse bile suların sultanı,
Sönmezler asla aşka yananlar.
Yabanıl cangılların buz gibiliği delidir,
Gün olur deli aslanın kanını yakar.
Delişmen kızı alır uzaklardan bir el,
“Gel” eden kendi gölgesi olur Ahmetistanda,
Geride bir ağaç dalına yapıştırdığın,
Sahte Yani Amerikani bir sakızın.
Eyvallah Zü...
Durulur mu artık cangılın suyu?
Durulur da başını vadiye yaslar mı bilmem.
El ele verip bir aşk devriyesinin huzurunda,
Mühürdarımızı itelemeliyiz ak kalbimizden,
Ne dersin? Bu şiirler üstüne...
İpince bir galeridir aslında yaşam be Zül,
Beynimizde kıvrıla kıvrıla bir yol uzanır,
Ancak önü görünür sonu görünmez,
Çünkü... Çünkü... Çünkü...
Olan olur o zamansız anda,
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Sen ey begüm kız...
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah buz gibi hırsız!