01Yıkanmış Mendile Sildim Zurnamı

Ardım, arsızdım…
Romanın ilk satırında kahramanımsıydım,
Sınıfım iki buçuktan üç ya da kırk bir kere maşalla…
Yıkayamadım mendilimi soğuk sularda,
Kâğıttanmış çünkü kokulu selpak…
Alıp alıp araf rafından asamadım, gül dalına acele,
Eleğimi asmadan elemiştim unumu…
Yani anam babam yıkanmış mendile sildim burnumu…
***
Henüz asılmışlardı gül fidancıkları emniyet mahkemelerinde,
Kırmızı ve pembemsi sicimlerde yiğit gülleri oy!
Şimdiki zamanın –yor gibisine giriyor illa giriyordum..
Yoruldum bre dostum!
Ziyaretindeydim hatırlarsam kan gölünde o ilk yaz,
Urfa’nın etrafı dumanlı dağların balıkları gibi nâzlı.
Sıralı mı, sırasız mı geceler bilinmez buralarda,
Yaralarda ince kıl kurtları habire bir devinim ve şerefsiz.
Hazırla burun mukozalarını ha. Sanırım, geliyor sıramız dostum.
İşte tam orasındaydım ardı ardına sıralı damların ve yel vurgunu,
Yıkanmış mendile sildim burnumu…
***
Bahar geçer yaz olurdu saydam ülkelerde son zaman,
Plastik çiçekler sürgün verirdi naylon toprağa,
Kaçırdığım bu kaçıncı türküdür nebleyim ben,
Sayın ki ‘Yurttan Sesler Korosu’ndan bir miktar yalelli,
Zamanlar bülbülü Ümmü Gülsümden…
Gönül denizine atmıştım eskimiş kadavray-ı aşkımı,
Var sayın yüreğimi kardiyologlar eliyle kanuni Selim…
Özür dilerim sivil itaatsizliğin mucidi Gandi,
Uzattım, sevginle nabzımdan tut, yakala ukala gülümsememi.
Dağlarda dağlanan yürektir bil ki ve közlenen külleri üfle,
Ben de bir İndüs nehri boylarında çimen ananın avuttuğuydum,
Bu nedenle bilirlerdi cümle fakir huyumu,
Yarı yıkanmış mendile sildim burnumu…
***
Üfle ki ey safi senin ‘Külünde biz ısındık, ateşinle onlar’
Cismi canım yansa da sufilik var ya serde,
Koygun tandırlarda yanmada derman olsa da şimdi şarkılar,
Seni fermanla yazdıklarıma mürekkep kıldım,
Usulca uzatıverdim akşam haritasına alazlı aşkın alaylı başkentini…
Eleğimi astım kuzey kutbuna ak ayılardan pek gizli,
Var say ki ey Hamza, artık ben de elemişim unumu,
Yıkanmış mendile sildim burnumu…
***