01Toraman İle Benim Hikâyemizdir

1/:
Toraman ve ben,
Çomar yedeğimizde,
Otururduk yaylaların türkülü yeşiline,
Doldurur doldurur bozlak içerdik...
***
Gri ocaklar tüttürüp,
Değirmi ve lacivert gözbebeklerinde,
Annem tarhana doğururdu tandırında sabahın.
Biz yeni gelmiş olurduk ayın fethinden.
Kırk bir kere tükürürdü ninemiz,
Yüzümüzün ve utancımızın ekvatoruna.
Takınırdık boynumuza,
Toraman ve ben
Çift gözlü heybesini step süvarilerinin.
Davullar çalınırdı,
Ağırlama çekerdi boynu muskalı,
Kanak boyu delikanlıları mor düğünlerde
Sahtiyan hamaylılarda adımız okunurdu...
2/:
Toraman ve ben,
Terkimizde doru bir kısrak,
Bulut saçağında bile kısarak bakardık gözlerimizi,
Serdeki adalet dağıtan cengaverlik aşkına.
***
Çiçek çiçek cıgaralar tüttürüp,
Değirmi ve ela gözbebeklerinden,
Babam bıyıklarını pekmezlerdi ipince.
Akardı yağmur suları,
Akardı babam...
Biz daha yeni kazmış olurduk,
Umudun çiğdemlerini ulu dağlardan.
3/:
Toraman ve ben,
Bir tutam yeşil çökelek dağarımızda...
Ve yüreğimizin on beşinde tutuşan tandırında
Sıcak bazlama misali tüterdi,
Acemî ama sapına kadar bir aşk-ı kibar.
***
Teyze kızımdı Asuman.
Al oyalı yazma bağlardı ak umuduna.
Gümüş küpeleri sarkardı tek hülyâsından.
İki de bir Elemtere’yi okurdu ninem.
Bir bana bakardı,
Bir mavi gözlü dağlarına diyarın...
Asuman’ın gönlü nisan filizi gibi seğirirdi.
Oyasının kasnağına benim adımı işlerdi.
Sonra oturur babasının zalimliğine ağlardı...
4/:
Toraman ve ben mi? ...
Sahtiyan hamaylılarda adımız okunur hala...
İki de bir Elemtere’yi okur ve üfler ninem mezar taşlarımıza.