Sorguladım geceyi şahsi karakolumda ve hışımla…
Yıldızsız karanlıklarda yaldızlı sümükler silerek,
Bir cenuba, bir şimale eğilerek…
Tanıktı ‘Ay’ “Vay! ” dedi takvim.
Güneş’i muştuladılar sevdaları sürmelenmiş aşıklar,
Gezegenler âleminin kavşağında bir kavim,
Tutuştular el ele günler ve doğru diyar-ı takvim…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta