01Son Yolcusuyum Son Trenin

1/:
Son yolcusuydum trenin.
Önümde başkaları,
Arkam dağa dayalıydı…
***
Şerareli sevdalar sıçrıyordu çevreme.
Özlem iki çizgiydi tekerleklerden kalan.
Ellerim gres yağlı kefen devşirmedeydi
Selvilerle çizilmiş kabrinden umudumun.
Bir bulut ağlıyordu alnımdaki vahadan
Ve bir güneş kalkıyordu ufkundan acıların.
Daha demlenmemişti son sabah çayım
Mutki tütünü kokulu gümüş tabakam dürülü
Kehribar tespihim halay başındaydı.
Gözyaşı sallıyordu mendil yerine, garda yavuklum.
Ben se son yolcusuydum trenin
Önümde başkaları
Arkam Ağrı’ya dayalıydı.
2/:
Son yolcusuydum son trenin
Önümde başkaları ilerliyorlardı ağır aksak
Benin se arkam dağa dayalıydı…
***
Baharların ilkiydi belki.
Kışlar kış uykusunda can çekişmede.
Son yolcusuydum katarın amma
Daha çalmamıştı kalkış sirenim.
Kemerimi yanlış iliklemiştim
Oysa bir mevsim geridendi alışkanlığım.
Çanları çalınıyordu ömür çobanlarının
Bir de sur–u israfiller...
Dönüp dönüp de tekerlekler
Sevdalar savuruyordu çevreme.
İşlemeli mendilim bağlıydı bileğime.
Elimde tahta bavulum kırmızı boyalıydı.
***
Ben en son yolcusuydum trenin
Önümde başkaları kargo yüklüyordu
Arkam Erciyes’e dayalıydı.
3/:
Son yolcusuydum trenin
Önümde başkaları
Arkam dağa dayalıydı.
***
Keşke diyordu cıgaramın dumanı
Keşke kesilmeyeydi yaşlı biletim.
Bu ıssız dağbaşında gömülmeyeydi sevdam.
O sivri ve yalçın kayalar yırtmayaydı döşümü.
Oysa bir ananın nazlı kuzusuydum ben de.
Şalvarımın üstündeki kuşağım
Kırmızı oyalıydı.
Daha açılmamıştı gömleğimin ilk düğmesi.
Muskam incecik sahtiyandandı.
Elemtereler çiçek açmıştı gülen yüzümde.
Uğurlayanımın ağzı lahutî dualıydı...
***
Son yolcusuydum bu en son trenin
Önümde başkaları ağlıyordu kalanlarına
Benimse arkam babama dayalıydı...