01Şaşkın Konversolar Kançılaryası

G(ece) Saklı Koynumda
Ya da Şaşkın Konversolar Kançılaryası

Sondan bir önce…
Derin kuyular içre düşün MarkoPolo’sundaydım,
Kararım karar… dı, (Saatim tam ayardı…)
Alıverdim geceyi en koyu kahverengi koynuma,
Oy broy be uşaklar ve de sessizce yani!
Ol zemanda bıyğımız ha terledi, ha terleyecek,
Sayın ki alıç ağacı sevdalanma festinde gönül,
Ya da yani leyleklerin dönme zamanı…
Usulcaydı dört bir yanım ve yörem.
Duygularım ısrarlı ve sıralı…
Yani birbiri ardımca kararmış isyanıl heyamollar,
Bir yanımız henüz elmaya durmuş zemheride,
Bir yanımız, bir zamanlar mavi olan şahmaran,
Yani emmoğlu, gökyüzünün sarı yapraklı aydan cüzleri,
Ve yanı başımda bir gök alagözlü kız, (ki Allah sizi inandırsın…)
Demem o ki, som eyerli yağız mı yağız ve karanfilli yıldız artıkları,
Babamı mı sordun, müfettiş-i malayani duymadım.
Terziydi izbe bir Sokollu tarihinde yeknesak…
Meslek dede yadigarıydı evlad-ü paspaliyanına,
Bir bakıma bana da amma ben acar-ı Kaçardım kisranın sarayında
Ol zemanda dostum ay, yani leyleklerin dönme zamanı…
Ben dinlemem amanı…
Diker geçerim!
***
Yani yukarıdan aşağı…
Say ey insanoğlu geri kalan eyyamını ivecen,
Her gecenin bir bu yanı işte bundan deşinir şiirimde,
Yani bir de karatoprağa garkolmuş doğurgan turaç,
Bakarsan yabanıl yamaç her yan, yani sakalı kıraç,
Ve suyu çekilmiş Kalahari çadırında umarsız ahlanmaların çeribaşısı,
Yani üvey babamın tam karşısıdır şamanıl bir dilemma,
Annemin terekesi ise uzunca bir namedir,
Okuyacak kadar emmoğlu vakti olana…
Ol zemanda yayılır atlar alıç yapraklarına,
Var say ki, yani leyleklerin dönme zamanı…
Ben dinlemem amanı…
Diker geçerim!

***
Sağdan sola…
Karamanlı Mevlana bu,
Bir gözü Isfahan’da Nişabur çadırının orta direği,
Bir sözü ise kırk dilli darbımeseldir Larende sazlıklarında,
Muhittin bıkar kaşık harbinden ve helezonik dönmeden
Yani emmoğlu ve oturur Larende yolu üstüne kayınçom Şakir,
Bir leylekleri bekler,
Bir de Tebrizli şemsi her nisana beş kala burda.
Bu kervansarayda konaklar belki en aydınlık günler.
Bir ben bir de denizli yürekler,
Taşın bile su olduğu bilinciyle masalların koynunda.
Oysa şahsen-ben-kendim taşırdım ellerimi Karaman beyliğinde,
Tahtakapak bir at arabasında zamansız kitap yapraklarına,
At uşağım Endülüslü feylesof Salamon oğlu Meymun…
Ve yük hamalı misali dünyayı omuzlarımda,
Ol zemanda olur biterdi felsefik saklambaçlar,
Sobe, yani leyleklerin dönme zamanı…
Ben dinlemem amanı…
Diker geçerim!
***
Öteden beriye…
Kahrım heybemde olurdu çoğu vakit, hicranım öte yanımda…
Gece ise, koynumda sessizdi ve ıpıssızdı ya hani,
Yani prangasız mahkumların voltasında Bizantik bir ayazma,
Tak, tak takırtıda demokrat satiriler ve kaçkın leylekler...
Ahanda şuracıkta duyuluyordu 342. Dünya savaşının tarrakaları
Yani tüm bu efelenmeler var ya benim babam,
Yumurta topuk, sivri burun ayakkabının cümbüşü hepi topu,
Öykündüğümüz külhanbeyler tarihi Gılmanisi ve de…
Hem de Liman paşanın peşinden Balçova’da “at-avrad ve silah! ”,
Sayın ki bir kitapsız karavanada birer balığız ah…
Her divit ak süt üstüne bir Zekeriya çizgisi,
Her birimizin yazgısı vallahi de ekşimiz yoğurt mayası…
Filler yürür, Ebrehe dehlemesiyle kimi topal kimsi de Timur-u lenk
Sıçanlar ürküşür karaderili galerilerinde Klimanjaronun
Ol zemanda açılır kapılar voyvodalar üstüne,
Şimdi Transilvanya’da av var yani leyleklerin dönme zamanı…
Ben dinlemem amanı…
Diker geçerim!
***