01 Seldir Dağların Aşk Ağlaması

1/:
Yaylaları yaran seldir ki su,
O da yamaçları dağlı dağların ağlamasıdır.
***
Ha su, ha türkü...
Benliği çalan obruklar çıkıverecekler hunharca yola,
Bileği bükülecek yürek ehlinin.
Ve ehli türkünün kınası solacak nakaratlarda.
Biliniz ki biz,
İsteriz bitsin bir an evvel suların şiddet türküsü,
Saçları uzasın yaylaoğullarının zaman içinde bin yıl,
Ve koy versin saçlarını Keloğlan masallarda...
(Ey Leyli!
Seni vurmaz mı sandın mecnun namluları türkülerin,
Suları yaktın türkülerde ama kendinde yandın.)
2/:
Yaylaları yaran seldir ki su,
O da yamaçları dağlı dağların ağlamasıdır.
***
Ha su, ha aşk...
Kim ki sevdanın deli seline gem vurma azmindedir,
Kınalı bir uğur böceği gibi naif sevmelidir,
Gelinlerin doruklarını süsleyen süsenleri ve yoncayı,
Sevdalı bir türküye ayak vermelidir kanının kök hücresinden..
***
Ey Leyli!
Köy pazarlarının meşe tezgahlarında yaşandı en sanal aşklar,
Saman dalgalı Kerem kitapları,
Veya aşık Garip risaleleriydi masalcı başları.
Uğruna ölümü göze alamadığı için lanetlenmişti Mihrimah,
Yanık türküler imbiği Sürmelibey cenahından,
Aşk ve acı ve kenger süzüldü taliplerin bulutlu yüreklerinden.
(Ey Leyli!
Seni vurmaz mı sandın mecnun namluları türkülerin,
Suları yaktın kitabi aşklarda ama kendin de yandın.)
3/:
Yaylaları yaran seldir ki su,
O da yamaçları dağlı dağların ağlamasıdır.
***
Ha su, ha masal...
Sevda bir masaldır ki biteviye anlatılan Kaf dağlarında,
Aslında sonunu anlatamaz hiç bir kelime bin bir gecenin,
Bu yüzden uzar da uzar Bağdat minareleri...
Yani Babil’in lanetli kuleleri ağar gider kutsal kitapların döşünde.
Çünkü bu bir silahtır avcıların doyumsuz anlatımlarında,
Ve çünkü onlar çöl karasevdalısının peşinden koşarlar bin yıllardır.
Ancak her seferinde kendilerini vururlar kanlı kervanların.
(Ey Leyli!
Seni vurmaz mı sandın mecnun namluları türkülerin,
Suları yaktın masallarda ama kendin de yandın.)