01 Uzandık Kitabın Buhurdanına

1/:
Zeytinlere ak düştü,
İçin için ağladı sürgün incirler...
***
Bir utangaç kuşluk peçesini sıyırdı
Bizler uzandık kitabın buhurdanına
Esrik bir mevsimin kan kalesinde.
Yıldız içip avuç avuç
Rüzgârların yelesine yapışıp
Boş yere inledi ince ve derinden
Üstü mübarek ama altı boş diller
İçin için ağladı sürgün incirler...
2/:
Zeytinlere ak düştü,
Anası ağladı hünsa tayların…
***
Uzandık kapılıp vurgun yemiş tekneye
Ve hasret ören mercanların iline
Yuvarlak kemerli mimarîsinde arsız özgürlüğün
Ardından maviye bulayıp karasını sarışın kevkeblerin
Atılıp ötelerin gergin ve hırslı yayından
Kavgası kozmik tuvallerin Greki arenasında
Ve sevişmesi toprağa yakın
Dışı mukaddes ama o içi boş gönüller ile
İçin için ağladı sürgün incirler...
3/:
Zeytinlere ak düştü.
Teker teker yuvarlandı kavramlar...
***
Dolandı gözyaşını mucizevi ekvator
Kervanların kutsal yükü çöplüklere boşaldı
Ve uzak ve çorak ülkelerin yavan gönlüne
Boş yere kavradı yeri
Dışı kutsal ama ayası boş eller…
İçin için ağladı sürgün incirler.
Ağladık bizler...