01 Irgat Kasım Manzarası Şiiri - Ahmet Y ...

1/:
Yaman yakıyordu ırgatbaşı...
Teri akıyordu toprağın
Ve Kasım’ımın kanı…
***
Türküsünü tutup ucundan
Göçürdüğü kökün yerine
Toprağa kakıyordu…
Kem talihli Kasım’ım bulutlara,
Bulutlarsa yere bakıyordu.
2/:
Yaman yakıyordu altunî güneş...
Çöküverip tereğine
Ter kokulu kasketin…
Sıcaktan kaçıyordu ırgatbaşı...
Çabası boşunaydı
Açıkta kaynatıyor güneş
Gölgede yakıyordu…
Kasım’ım dürüp gözlerini fersiz, çaresiz
Ölü koyunlar gibi bir bana,
Bir de kem talihine bakıyordu...
3/:
Yaman yanıyordu ırgat Kasım’ım...
Bir soluk çekip yorgun cıgarasından,
Kavrayıp cefasını çapanın
Ve itip kasketini Çukurova’dan daha geriye
Güneşe inat,
Aksine ırgatbaşının...
Vurup kahverengi toprağa hıncile,
Ve vurup kem talihine,
Atılır çaresiz ileriye...