01 Aristo Boncuğu Ter Akar

1/:
Bir efsanedir başlar şiirin saçlarının ucundan,
Ter akar Aristo boncuğu gibi...
***
Akıtmadaki bir parmaklık mesafe,
Çölde kırk konaklık deve yüküne bedel...
Küheylanların burnu sümkürür koşu bitende,
Ağızları, ala köpüklü Fırat seline benzer,
Bu akış tek karışlık ki bir mavi çizgidir haritada,
Amma boydan boya geçer aşı topraklı Mezo’yu,
Kıvrılır yan böğrünün üstüne,
Şaddülarap’ta biter.
2/:
Bir efsanedir başlar şiirin saçlarının ucundan,
Ter akar Sokrates boncuğu gibi...
***
Saçlar aslında pıtrak köküdür,
Sevdalara sıvanır ve kalır yıllarca.
Ben de kalırım,
Kendimi unuttuğum efsanenin en ücra sözcüğünde.
Şaddülarap, kızılca humusa beler,
En sahtesini tarihini Elamlı bacanağımın,
Ki adı Kezzibanıaşk’tır,
Kamaşık dilli bir yosma ya da...
3/:
Bir efsanedir başlar şiirin saçlarının ucundan,
Ter akar Eflatun boncuğu gibi...
***
Ey hususi felsefemin Aristo’su dil dökme yoluna Mezo’nun
Uzanıp tuttuğum yumuşak ve sıcak mittir, bilirim.
Piramittir, yaşamımın üzerine bina ettiğim yalan.
Sinan’sa bir ehram ustasıdır mitolojiden kalan Atina’da...
Ustalığın da bir eksik yanı vardır Aristo,
Bu yüzden felsefe topal yürür her seferinde.
Bundan ötürü,
Sevdalar arasına kurulan köprü kemeri,
Geçit vermez bir çift ayaktan gayrısına...
***
Bir efsanedir başlar şiirin saçlarının ucundan,
Sevda çağlayanı gönül ırmağında seker seker dökülür.
Sığmayan kabına ne içimi tatlı sudur,
Ağızlı, ala köpüklü Fırat selidir ne de,
Coşkun ve kıvrak bir mitoloji yosmasıdır ki,
Kimi zaman deli Murat,
Kimi zaman delişmen Missisippi olur...
4/:
Ey Aristo, bırak kendini, kasma Atina sokaklarında,
Muradın,
Felasifesini inşa etmekse aşkü sevdanın,
Salıver gitsin özünü,
Çorak çöllerine kızgın sahranın.
Çünkü maralların türkülü yurdudur çöl,
Orada ne av, ne avcılar bilir tarih yazıcıları,
Ki hepsi Kezzibanı aşk’ın ense komşularıdır.
***
Elleri açılanın felsefesi arkaya taranan saç misalidir,
Atların yelesi gibi türkü koşalaşır çöl baharında.
Uçuşur ebabil misali felsefeyi aşk,
Sokrates nefesinde her seher...
Ey Aristo dinle ve uy yüreğine:
Bakalım ne der? ...