01 Anarım O Eski Ustamı Özlem İle

1/:
Anarım yüreğime mermer anıtlar kuran,
Işıklı üveyikler çırpınır emek verilmiş derinliğimde,
Anarım kendimi yeni baştan yontan ustamı...
***
Sevgi çeker…
Fırat’ımdan sevgi çeker bengidolabım.
Fısıldar hücrelerime bildik adını,
Zebercetten biçimlenmiş dudağının ucuyla...
O dolapleyin Yunus ve ışkperver,
Ve Nazımleyin emekseverdir,
Çorak tarlasına akıtır beynimin cansuyunu.
Yıkarım kafiyeden oluşmuş eski dağları
Anarım ustamı yüreğime aynalı anıtlar kuran...
***
Türkü döker…
Bir nazlı feliks türkü döker üstüme.
O eski ustanın esrik kokusunu,
Ve mermerlerde çınlayan madeni sesini duyarım:
“Tanı kendini ey Mahmut oğlu Yozgatlı ahmed! ”
Henüz soğumamış kendi külünden çıkıp
Gümüşî bir örs üstünde döğülür sesi:
“Ve de tanı kendini! ”
Kıta kıta kaşınır sağ ayası avcumun
Saatımın kurulur boşalan zembereği
Yüreğimin boyasıyla yenilerim
Ustamın parmak ucundaki erişilmez ereği.
2/:
Sağ gözüm seğirir mütemadiyen.
Ustamın yayılır omzuma mentollü harmanisi.
Sığırcıklar ve serçeler suya iner irisime her akşam.
Demir dağlar teslim olur ateşime Ergenekon’unda şiirin
Cevval bir ceylan olur sıçrarım…
Anarım yüreğime ipek anıtlar kuran ustamı,
Kutsarım Sinani köprüler kuran emektarım yılları.
Bir zehep zamanda binip kıvılcımlarına sevdamın
Ustamın çeliği uslandıran sabır suyunu içip
Uzak diyarlardan serçe döşlü türküler ısmarlarım.
Hamur kokan bin evleklik ellerini öperim
Can verip karakışta ateşe
Utancı emziren şüphemi birleyip binle
Cehennemî tandırlara dökerim,
Anarım yüreğime ipek anıtlar kuran ustamı.
Ekerim genç yüreklere Yunus’u ve Nazım’ı...