Ee, artık sır, sıradanlaşır;
Diyesim gelir; desem de mi ölsem,
Yoksa demesem de mi? Bilmem!
Zira ol hikâyeti uzun Sıffin deliliğinin,
Vaka süne süne gelir elbet zamanların üstüne,
Kerbela ise adı batası bir kızılcık kıyamet,
Algın atlar için toz,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
