Çünkü ben artık yoruldum...
Sesine koşar adım gittiklerime, adım atmak gelmiyor artık içimden.
Kırgınlık değil bu,
Artık, olur böyle şeyler deyip de kendimi kandıramıyorum.
Densizlik hiç değil.
Artık benim bir şeyleri kırk düğüm halatla bağlayıp, cebimde saklamaya gücüm kalmadı. Çünkü ben gücümü, sırf gülücükleri solmasın diye, gülücüğümden olduğum insanlara harcadım senelerce. Elini taşın altına koymaya korkan insanlara, taşın altındaki gövdemi bıraktım.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta