---------------------------A n n e m! ! !

A N N E M! ! !
17 Yıl önce de 9 Mayıs Pazar, yine anneler günüydü. Ve biz seninle, arkadaşımın otomobilinde, bilmediğimiz bir kasabaya doğru yol alıyorduk. Ben, farklı ufuklara yelken açacaktım bir başıma. Asla geri dönmemecesine. Sen tekrar evine, babama dönecektin. 16 – 17 Yıl, benim hiç evim olmayacaktı.
Sana, Anneler günü hediyeni otomobilde vermiştim. Her yıl, Anneler Gününde: Mutlaka sana yeni bir şiir yazmamı isterdin. İstediğini yapardım.
Şimdi, çalışma odamdayım anne, kendi evimde. Ve tam karşımdaki duvarda, çok güzel bir fotoğrafın asılı. Hep bana bakıyorsun. Bazen, konuşuyorum seninle. Artık sana şiir veremiyorum. Ve ANNE konulu, hiçbir şiiri okuyamıyorum. Hemen yaşlar akıyor gözlerimden çünkü.
18 Mart 2006’da gittin. Ailenin en küçüğü sendin ama önce sen gittin. Anne, lütfen sen ve teyzelerimle dayım beni bağışlayın. Kırkını yapmak ve evi boşaltmak için, Buket’le gittiğimizde. Mutfağımıza girmiştik önce. Hani hep seninle orada otururduk ya? Kapıdan girince, karşımdaki kanepemizde, teyzelerim sıralanmışlardı. İçimden, korkunç bir isyanla, boğazıma takılan çığlığı bastırmak için, hemen elimle ağzımı kapattım. HAAYIIIRRR! ! ! NEDEN SEN? ? ? ? ? ? ? ? Diyordu o çığlık.
Anne, sonuçta insan bencildir. O anlarda, ben de bu bencilliği yaşıyordum. Hem de hiç utanmadan. Daha 69 yaşına bile girmemiştin. Bir an önce gitseler de, görmesem şunları diyordum içimden. Oysa, onları da çok seviyordum. Ama sen değillerdi. Her kapı çaldığında, sen geldin sanıyordum. O evi, hiç sensiz görmemiştim ki…
Seninle çıktığım o yolculuk, nice yolculukların başlangıcıydı. Çoğu insanın görmediği – bilmediği. Düşünde görse, dudaklarının uçuklayacağı, neler neler yaşadım? Gördüm?
Dayatmaları, kendi olumlu yollarıma çevirmeye çalıştım. Çok kötü şeyler de yaşadım. Harika şeyler de. Niye anlatıyorum ki. Sen artık,tümünü biliyorsun. Senden gizlediklerimi de, gittiğin boyutta öğrendin.
Anne, düşlerime geliyorsun hep. Kabus biçiminde gelince korkuyorum. Sürekli ölmemiş gibi geliyorsun. Bunun anlamını çözemedim. Yeniden ölüyorsun düşlerimde. Ya da hasta-kötü görüyorum.
Dualarımı ediyorum, görevlerimi yapıyorum. Seni, sevgi- saygıyla anıyorum. Gittiğin yerde, hep iyi ol diyorum. Anne gelme rüyalarıma. Fotoğrafınla, hep konuşuyorum zaten ve ben iyiyim. Çok mutluyum. İş hayatımı yoluna koymaya çalışıyorum. Özgürüm. ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN BİRTANEM. SENİ ÇOK SEVİYORUM VE UNUTMUYORUM.
Nilgün ACAR 09. 05. 2010 ALANYA-EVİM