Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
harika bir şiir olmuş. şiir insanı içine çekiyor kutluyorum sevgilerimle
Yüreğinize sağlık şair dost.dostluk adına güzel bir çalışma .tebrikler.selam ve saygılar.
Şükür karnımız doydu,dedik Elhamdulillah!
Dostluğa doyulmuyor; daim kılsın hep Allah.
Sıra geldi kahveye,kırk yıllık hatırı var,
Kahve faslı bahane,dostluğun hatırı var.
Güzel bir dostluk şiiri okuduk sizden sayın şair. Tebrikler. Saygılar
Muhteşem bir şiir, kaleminizi ve yüreğinizi selamlıyorum.
Tam puan
Açtık,kuru ekmeği kırdık,koyduk ortaya,
Dostla sohbete dalıp,katık ettik sofraya.
Dertlerle hemdert olup,sevinçleri paylaştık,
Karnımız çok doysa da,sohbete doyamadık.
Şükür karnımız doydu,dedik Elhamdulillah!
Dostluğa doyulmuyor; daim kılsın hep Allah.
Sıra geldi kahveye,kırk yıllık hatırı var,
Kahve faslı bahane,dostluğun hatırı var.,,,,,,,,
evet bir kahvenin kırk yıl hatırı var,tebrikler efendim yazan kaleminiz daim olsun saygılar,
Ne mutlu dostu olana kiymetini bilene...ya bilmeyenlere ne demeli...dizeler dost dost diye akmis....yüreginize saglik
dostluk ...elbetteki çok önemli. ve öyle dostlar seçmeliyiz ki.. biz, onun için ölümü düşünürken o bizim için çoktan ölmüş olsun... sevgiyle..
Günaydın.. Şiiiriniz dostluğu anlatan, anlatım yönüyle güzel estetik bir şiir olmuş... aa bb cc uyak düzeniyle hazırlanmış uyakları bazı yerlerde zengin uyak , bazılarında rediflerle süslenmiş zengin bir şiir olmuş..dostluğa verdiğiniz gönülden sadelik ve sevgi, iç dünyanızı anlatıyor .. saygılar sunuyorum .. nice güzel şiirlere diyorum ..perinur olgun
Can dost, okudukça inanın okudum okudum doyamadım ya kelamı birbirinden ayıramadım. anlam derinliği içersinde derin duygulu bir dize Haykıran yüreğin yazan kalemin hiç ama hiç susmasın saygı değer dost. saygılarımla.
Tebrik ediyorum...
Şimdiki dostlukların da çoğu sanal gibi aynen.
Ne bileyim belki SAKARYA'da bu denli dostluklar devam ediyorrdur mutlaka ama;
İstanbul gibi metropol kentlerde aynı apartmanı paylaşanlar tanımıyor birbirini.
Esasında dostluktan kıymetli bir değer yoktur ama...
Kıymetini bilene.
Selam ve dua ile.
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta