Karıncanın sabrıyla bezemiştik dünyayı
Küskün düşleri uyandırmıştık uykudan
Sevdalanmıştık,
sürgündeki zülüfün her teline
Tutam tutam yolmuştuk,
hasreti saçlarından
Umut taşımıştık uzaklara,
bir kuşun bin renkli kanadıyla
Göğün orta yerinde,
mutluluktan yıldızları yakmıştık
Güneşe kürek çekmiştik,
kızıl dalgalar arasından
Suya söğüt dalının edasıyla hiç bakmamıştık
Gül dalına çiy taşımıştık,
en son buluttan
Ve ne çok umursamıştık seni,
ey dünya! ..
Kayıt Tarihi : 25.4.2003 11:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Güzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/25/-------------ey-dunya.jpg)
Bu şiir unutulmaz bir eski lezzetin anlatımı gibi geldi bana..İliklerine kadar yaşanılan bir zaman diliminin anlatımı gibi. Belki de düşsel bir şey..
Belki de düş tadında bir gerçek gönülde yaşanan..
Yaşattırıyor da okuyanda .
sevgiyle..
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (1)