KÂBUSLARIM
Sessizliğin sesini dinlerim bütün gece,
Karanlıktan konuşur, sabahtan söz etmeden.
En güzel rengi soran simsiyah bir bilmece
Her renge siyah vurmuş, hiç bir renk gözetmeden...
Bir güç, belki de şeytan, tutup iki kolumdan,
Zorla çeker ayırır, beni doğru yolumdan.
Günahkâr ruhlar geçer, hep sağımdan, solumdan,
Işığa varamam ki, eğriyi düz etmeden...
Beynime akrep girmiş, zehirli her düşünce,
Gökten günah yağıyor, bulutları deşince.
Nasıl biter bu kâbus, nasıl biter işkence
Kimseyle dertleşmeden, kimseye ses etmeden?
Kapısında 'Cehennem' yazan uzun koridor,
Arkamdan itiyorlar, ayaklarım gitmiyor
Huzur ne kadar uzak, sabaha varmak ne zor
Uyanıkken gördüğüm kâbusa pes etmeden...
Ünal Beşkese
Ünal BeşkeseKayıt Tarihi : 26.5.2015 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

7+7'li duraklanışla yazılmış harika bir 14'lü...Hece şiirinde ölçü birimini yüksekte tutmak ,konunun elden kaçmasına neden oluşturduğu için risk taşır.Bu sorunsalı şiire bulaştırmamak için 'ehil' olmak gerekir.
abab/cccb/dddb/eeeb uyaklanışıyla da bütünleştirilmiş yetkin bir çalışma.
Konuya ve sunuluşuna gelince: Potansiyel bir durumun,birey boyutunda etkileri şiirde açımlanmış...
Ayaklarımız Şair'in geçtiği yollardan geçer mi geçmez mi bilemeyiz...Yaşarsak eğer,bir şiirimde itiraf etmek isterim...Şimdilik 'erken' diyorum.
Sağlıklar/esenlikler diliyorum Üstad'ım.
Erdemle.
Mesut Özbek
güzel ve derin eserinizi selamlıyorum ...selam ve saygı ile..
TÜM YORUMLAR (15)