TAŞ PLÂKLARLA İSTANBUL
Ne zaman özlesem kaybolan İstanbul'umu
Bir taş plâk koyarım,
Nağme nağme İstanbul dökülür gramofondan,
İstanbul'u çalar udlar, kemanlar neyler,
Şarkılar, o eski İstanbul kültüründen söyler.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Taş plaklara sığmış ey koca İstanbul... ne kadar imkansızsın artık... ne kadar uzak..
İstanbul ağlıyor...Özlemle yanıyor alev alev..
O yangın ki isi çökmüş her bir dizeye..
İstanbul’un en naif en nezaketli şairi tarafından yazılmış bu muhteşem şirin finalinde kaldım bende öylece...
Sonsuz kutluyorum.. Sevgi ve saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta