zzzzzzzzae BİR ADAM, BİR AĞAÇ, BİR ÇOC ...

beğeniyle okudum güzel şiirinizi, yüreğiniz daim olsun, sağlık ve esenlikler diliyorum
selamlarımla ..ANT+10

Sonra meş'um bir esinti,
ürperdi sanki her şey,
yaprak düştü,
keman sustu
ve bir bulut ağladı
tıpkı o çocuk gibi... ..../
Bastan sona icim burkularak,hüzünlenerek okudugum beni derinden etkileyen,o babacan yüreginizden dizelere süzülen ipek yumusakligindaki duygularin mana derinligi kazandirdigi degerli ve cok anlamli güzel siirinizi ve siz degerli Ünal hocami en icten duygularla kutluyorum.Selam ve saygilarimla.

Yüreğiniz var olsun gerçek olan insani duygular demetini içten samimi mısralarla anlatan bu şiirinizi zevkle okudum daima mutlu sevgilerde kalmanız dileğimle sevgiler güzel yüreğe anlamlı bir şiir okudum kutlarım.Selam ve sevgilerle.

Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek

Yapraklarını döken ağaç, tekrar baharda yeniler yapraklarını...Herkes birbirinden ayrı, ama herkes birbiriyle aynı noktalarda kesişir...Çektikleriyle! Fakat aynı noktalarda mutluluğu da yakalayabilirler... Alkışladım bu hüzün dolu tabloyu. Kutlarım, saygılarımla...

Çok çok güzeldi.
Doumsuz hazlar alarak ayrılıyorum sayfadan/şiir'den.

Tebriklerimle/Saygılarımla.

Kemanın ağlatan sesi eşliğinde gecenin hüznüne karışan yalnızlığın tablosu ağacın da tanık olduğu...yine muhteşem bir eser Sn:Beşkese eseriniz listemde,tebriklerim sonsuz saygı sevgilerimle efendim...

O kemanın sesi uzun ve hüzün tüterek tâ içime işledi. Yalnız yüreklerin sesidir keman. Yayı her çekişte suskun duyguların figanıyla titrer sanki yürekler...

O adam ve çaldığı keman beni çok uzun yıllar öncesine götürdü. Rahmetli babam gözümün önüne geldi.
Çenesini kemana dayar, bilinmeyen bir yere gözleri dalar, çalar da çalardı...

Hüznün doruklara çıktığı mevsimdir hazan... Dökülen yapraklar biten ömürdür, takvimlerden tek tek düşer seneler, sararıp düşen yapraklar misali...

Kimsesiz insanların sığınağıdır ruhlara dolan nağmeler... Hele de mevsim hüzün mevsimiyse, hele de yürekte bir yara kanıyorsa...

Öylesine yüreğe dokunan bir şiirdi ki, hüznün buğusunu genzimizde hissettik. O adam olduk, o çocuk olduk, kuruyup düşen o son yaprak olduk.
O ağacın altında boynumuz bükülüp öylece kalakaldık...

Gönülden kutlarım efendim. Yüreğinizde hep baharlar olsun...

Evet üstadım ağaçlar her sene yapraklarını döker
ama bir nümune-i haşir olarak BAHAR'da tekrar
yerlerine aynı yaprak gelir; yani dut yaprağı incir
yaprağıyla bir karışılıklık çıkarmadan, hem de aynısını
kendi ağacında kendi yaprağını yeniden görür.
Ağacın dibindeki o masumun sesinin kemanla birlikte
kesilmeleri, daha sonra yerlerine yenileri getirmek için
HAŞRİN baharını bekliyeceklerdir.
Çünkü içinden o seslerin bitmemesini istemeleri o seslerin
devamının DELİLİDİR.
Üstadım her zamanki gibi çok mükemmel bir şiir
belki bu dünyada sizi göremiyeceğim ama, muhakkak
AHİRETTE sizi göreceğime inanıyorum orada size sarılmayı
çok istiyorum.
Efendim saygı ve sevgilerimle sizleri candan SELAMLIYORUM

Hangi boşluk güneşle dolar ki.. Yalnızlığın yapıştığı bedenler birde yakıştığı yerler var..
Yaşlı bir ağaç gövdesinde şık durabilir yalnızlık.. yaşlı olsa da görkemlidir. Yaşlı bir adamın yalnızlığı bütün bir yaşanmışlıklarla dolu doludur. Ya çocuk... İşte o masum gözlere o boyalı ellere yalnızlık acı ile yapışmış. Hiç yakışmamış eğreti duruyor üstünde.. Kirpiğinde duran yaş gibi..
Susmasın kemanın sesi. Susmasın ve eşlik etsin bütün yalnız çocuklara..
Hüzünlüde olsa ses düşsün akşamın tüm kıyılarına..
O kadar güzel bir şiir ki...Yürek ağlar. Susmaz..
Kaleminizde hiç susmasın..
Saygı ve sevgilerimle..