Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
O tebessüm, o tavırlar, o levendane hıram
Bir nazarla etti zalim bana dünyayı haram
O tavırlar ne idi ne idi gülüşlerde meram
Beste : İsmâil Bahâ Sürelsan
Güfte : Bedri Ziya Aktuna
Makamı : Acem aşîrân makamı
Usûlü : Aksak usûlü
Bir nazarla etti zalim bana dünyayı haram
O ne serkeş o ne mağrur o ne zalimdir aman
Yan bakışlar göz süzüşler ne yamandır ne yaman
Bu temayül kimedir anlamaz değil o civan
Bir nazarla etti zalim bana dünyayı haram
İşte, eşsiz şiirinizi yukarıdaki parça eşliğinde okudum. Muhteşemdi üstadım. Kutladım saygım, sevgimle...
bakışın bahardır sevdiğim
kutlarım
namık cem
Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek
Sevgi yüklü saygın yüreğe saygımla...
usta kalem yine ustalığını göstermiş tambir aruz kalıbı kokuyor şiirde derin anlam ve nana içeren sevgi yüklü bir şiir okumanın hazzını tatdım kutlarım
usta kalem yine ustalığını göstermiş tambir aruz kalıbı kokuyor şiirde derin anlam ve nana içeren sevgi yüklü bir şiir okumanın hazzını taddım kutlarım
Bu tarz şiirlerinizi okuyunca geçmişte ki aşkları düşünüyorum. Sevginin dile getirilişi naif ve içten.. Yine muhteşemdi.. Kutluyorum kalemin güzelliğini. Sevgi ve saygı ile.
İnanın size gipta ediyorum. Şiirler şelâle gibi, duygularsa
bahar yağmurları gibi... Yaş dediğiniz nedir ki? Gönül yaşlanmazsa, böyle muhteşem şiirler dökülür yürekten.
Şiirle, duyguların renkleriyle yapılmış bir tablo sanki.
Tüm duygulara hitabediyor. şiirdeki güzelin, elbiselerinin kıvrımlarını, o işveli güzelin salınışını bile görür gibiyim. Yüreğiniz, kaleminiz var olsun efendim.
Sevgiler ve saygılarımla... Tam puan.
Güne düşen bir şaheserdi; teşekkür ederim... 10 puan +ant. Işıklar sönmeden, sevgiyle...
bir kaç uzatmalarla en sevdiğim aruz kalıbı olan
failatün-failatün-failatün-failün kalıbında oluşu
şiirin anlam güzelliğine müthiş bir ahenk güzelliği katmış...
güzellere reva bir güzellikti şiiriniz.
tebrikler,tam puan, selam ve saygılarımla...HŞT
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta