Buğday tanelerine doldurdum umutlarımı,
Çorak topraklara ekmemeliydin.
Yine de gönderdim bereket bulutlarımı,
Yağmuru, asfalt sokaklara dökmemeliydin.
Altın rengi başaklar beklemekteyken,
Saplar hiç uzanamadı güneşe doğru.
Yeşil kalmış üç - beş güdük sürgünü
Kendi ellerinle sökmemeliydin.
Belki bir mucize olur zamanla,
Hani kar - kış, güneşle, suyla
Belki canlanırdı yeniden tohumlar,
Yüreğindeki taşları döküp döküp de
Üstüne bir de zift çekmemeliydin.
Tohumlar yok oldu, ümitler bitti,
Bulutlar, rüzgâra kapıldı, gitti.
Mutlu bir hasat alamasak da,
Dik durmalı, diz üstü çökmemeliydin...
Ünal Beşkese...
Ünal BeşkeseKayıt Tarihi : 26.11.2012 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimden: Sevda Güney (Bayan, 43) Kime: old Tarih: 02.12.2012 13:21 (GMT +2:00) umutlar hiç,bitmememli,yaşamın ve çabanın,diğer adı,olmalı paylaşıma,teşekkürler,şaire saygılar _______________________________________________
'İnsanın onuru, mücadelesi, değer verdikleri' ne varsa... Yaşamı anlamlı kılan ne varsa 'dikilebiliyor' demek ki o tarlaya...
Yine 'derinliği yakalamış', yine müstesna bir şiirdi Ünal Bey.. Kutluyorum şiiri ve sizi....
TÜM YORUMLAR (21)