Bir fırça elâ vurdun tuvale, gözlerinden,
Sonra bir gül pembesi, dudaklarının tonu,
Bir fırça da, saçlarının kızılından sürdün de
Nasıl tutturdun aşkın o ateş kırmızısını?
Fon, hüznün simgesiydi, Van Gogh sarısı oldu
Ve her sefer fırçanı sevgi ile yıkadın;
Ömrümün hazânından, tablo yaratan kadın...
Kayıt Tarihi : 18.7.2012 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kimden: Şair Yusuf Değirmenci 1 (Bay, 67) Kime: old Tarih: 28.08.2012 12:55 (GMT +2:00) Yürek coşkusu ancak bu kadar güzel yansıtılabilir harika duyguları resmeden şiiriniz canı gönülden kutluyorum _____________________________________________
O puzzle tamamlanmıştır mutlaka ve ötekilerden kalite yönüyle aşağılarda değildir.
Saltça yaratılan tablolardaki aşkın nesnesi zamana göre renk,biçim,boy...değiştirir...
Ama yüreğinin aynı tempoda attığını bilir tuval...
Gönlümüzü çelen ressamlarımız eksilmesin yaşantımızdan tüm insanlık olarak...
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Uzun uzun yazıp ta sevgiliye aşkını anlatamayanlar bu güzel şiirden esinlenebilirler.
Çok güzeldi çook, sayın Beşkese şiiriniz çok güzeldi.
Gördüğünüz gibi şiirin güzelliğini anlatmaya lisanım yetmedi...
Tebrikler kutluyor sevgilerimi sunuyorum.
ressamın hüneriyle, renklere hakimiyetiyle,maharetli elleriyle
bulduğu renk tonlarıyla olur.
Rengârenk yapılmış bu tablo, sevgilinin gülüşüyle, bakışıyla,
sevgisiyle öylesine güzel bir tablo meydana getirmiş ki,
ömrün hazan mevsimi, âdetâ bahara dönmüş…
Ama, ana renk, hazan mevsiminin o kendine has emsalsiz güzel
rengi. Kızıl, sarı ve turuncu renkler arasında, kor bir ateş gibi
parlıyor o aşk çiçeği…
Yüreğiniz dert görmesin efendim.
Bu tablo seyredilmeye doyulmayacak kadar güzel…
Tebrikler efendim…
Tam puan… Saygılarımla…
kutlarım
namık cem
TÜM YORUMLAR (11)