Ses çıkmıyor yayı kırık, teli kopuk kemandan,
Kurtar artık beni Yâ Rab, bu geçmeyen zamandan.
Boşunadır çırpınışım, tutunacak ne bir dal,
Ne bir ümit, ne teselli, bu kapkara ummandan...
Ne zalim bir karanlık bu, bir sis basmış her yeri,
Ve ne çoban yıldızı var, ne bir deniz feneri.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
