Ses çıkmıyor yayı kırık, teli kopuk kemandan,
Kurtar artık beni Yâ Rab, bu geçmeyen zamandan.
Boşunadır çırpınışım, tutunacak ne bir dal,
Ne bir ümit, ne teselli, bu kapkara ummandan...
Ne zalim bir karanlık bu, bir sis basmış her yeri,
Ve ne çoban yıldızı var, ne bir deniz feneri.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
