Kâh, gülistanda açmış, pembe gonca gibisin,
Kâh, dağ burcunda bitmiş, özgür yonca gibisin.
Kâh,gözümdeki hayâl, gönlümdeki mutluluk,
Kâh, gönlümde dinmeyen, buruk sancı gibisin.
Bazen, o rakik kalbin, sevgi dolu özünde,
Hatıralar dizilir, damla damla gözünde.
Bazen, aşka bigâne bir ifade yüzünde,
Vefâ denen duyguya pek yabancı gibisin...
Sevdanın ateşini bağrında duya duya,
Peşinde çöller aşıp, hasret bir yudum suya,
Ben, bağrı yanık yolcu, sen bu garip yolcuya
Dudağından bir kadeh sunan hancı gibisin...
Kayıt Tarihi : 31.10.2011 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
en derin sevgilerimle candan tebriklerimi gönderiyor başarılarınız devamını diliyorum
Mesut Özbek
Ama, bunları ancak şairlerin gözleri görür, ve böyle dile getirir... Ve iyi ki değişkendir biraz insan oğlu. Yoksa dört mevsimi nasıl yaşarsınız onda?
Çok güzel bir şiir dökülmüş kaleminizden. Hayranlıkla okuyoruz şiirlerinizi efendim.
Gönül dolusu sevgiler ve saygılar... Tam puan.
TÜM YORUMLAR (25)