zza Uyuyalım,Büyüyelim, Niiinniii

Bilmem kaçıncı tertip İbrahim oğlu Murat
Yavuz bir delikanlı, yağız bir surat…
Edirne’nin Enez ilçesinden,
Hem yürekli, hem de bilekli cinsinden…
Serde pehlivanlık var,
Kırkpınar’da destede ödül de almış,
Zaten pehlivanlık, ona dedesinden kalmış.
Dedesi, Kara Murat Pehlivan
Gazi’nin arkasında
Çanakkale’de vuruşanlardanmış,
Yaşlılığında kahvede hep
Bir Çanakkale’yi,
Bir de pehlivanlık anılarını anlatır dururmuş
Ve her seferinde
Bana neden şehitlik vermedi Rabbim der,
Gözleri dolarak, masaya bir yumruk vururmuş.
Torunu dünyaya gelince çok sevinmiş,
'Bu vatan için eli süngü tutacak erkekler gerek dermiş.
Zaten, torununa da kendi adını vermiş.
İşte böyle bir dedenin torunu Murat Onbaşı,
Gerçi henüz yirmi üç ama yaşı
Şimdiden iki evlât babası,
Bir de yolda varmış, o da cabası…
Kırk günü kalmış terhise, artık askerliğin sonu,
Hem gözü pek, hem çalışkan çocuk,
Herkes çok seviyor onu…

Adapazarlı Cahit, o da aynı tertipten,
Hani, hem vatan âşığı,
Hem dini bütün tipten…
Gözü yok malın-mülkün çoğunda-azında,
İnanmış biri, namazında, niyazında
Künyesinde adının yanında bir de ay yıldızı var.
Onu da bekleyen bir anacığı,
Bir de yavuklusu, Ayşe Kız’ı var,
Gerçi biraz çelimsiz, manganın en sıskası,
Koynunda, anasından emânet muskası,
Onu da tezkereye kırküç günü kalmış.
Ne hayâller kuruyor...
Bir de keskin nişancı ki,
Attı mı sineği gözünden vuruyor.

Manganın Cengiz Abi’si, İstanbullu, Şile’li,
Onun da ömrü hep dertli geçmiş, hep çileli…
Mangadaki bütün erler,
Ona saygı duyarlar, ‘abi’ derler.
Daha küçücükken, anasız, babasız kalmış.
Şile’deki amcası, onu yanına almış.
Cengiz’de bir zekâ, bir okumak hevesi;
Birbiri ardınca bitirip okulları, tıbbiyeye girmiş.
İşte tam o yıllarda bir zalime gönül kaptırmış,
Kız almış onun aklını başından, yolundan saptırmış,
Sonra da bırakıp başkasıyla gitmiş,
Cengiz’in her şeyi orada bitmiş...
Cengiz hüzünlü, yüzü pek gülmez, ağır başlı
Mangadakilerden biraz daha yaşlı...

Ve bir uğursuz gün, sabah erken
Murat onbaşının mangası devriyeden dönerken,
Karakollarından epey uzakta
Onları bekleyen hain bir tuzakta
Önce bir mayın patlamış, dökülmüşler yola
Bütün manga yaralı, dağılmış sağa sola,
Sonra el bombalarıyla saldırmış köpek sürüsü
Bizimkilere siper, sadece bitki örtüsü,
Yiğitler de sarılmış silahlarına.
Barut kokusu karışmış Siirt sabahlarına
Tam bir saat ateş kusmuş tüfekler,
Sonra kaçıp gitmiş sağ kalan köpekler...

Ortalık tam bir kan gölü,
Bir sürü köpek leşi ve bizden de üç ölü.
Üç ölü,
Üç mücahit,
Üç şehit
Murat Onbaşı, Cengiz Abi ve Cahit...

Ertesi gün, haber programlarında
'Yine bir hain saldırı' haberi verildi,
Yürekler yandı, sinirler gerildi,
Sonra, şarkı ve eğlence programlarına devam edildi…
Ve bayrağa sarılı üç tabutun başında
İçinde yatanların en az iki katı yaşında
Kendini büyük adam sanan asker ve sivil zevat
Ki, çoğu sadece zer/zevat
Şehitlerin kanı yerde kalmayacak diye yeminler ettiler,
Sonra döndüler arkalarını, evlerine gittiler
Gerçekten yerde kalmamış şehit kanı şimdi,
Birazını yağmur yıkadı, birazını toprak emdi…

Nasıl olsa, maaş da bağlanır şehit ailelerine
Yıllık tutarı, herhalde
İmralı’daki hainin berber masrafını aşmayacak şekilde...

Bir eşarplı başbakanımız vardı,
Hani ‘Yalancı Bacı’ derdik
Öyle bir olaydan sonra,
Gazileri hastanede ziyaret etmişti.
Bacağı kopan bir gaziye ‘hayırlı olsun’ demişti.
Şimdi de bir başbakanımız var
Karşısında ağlayan şehit anasına
'Askerlik yan gelip yatma yeri değildir diyen
Acaba kimse merak etmiş mi,
İkisinin de oğulları bırakın askerliği-
Turist olarak oralara hiç gitmiş mi?

Koyunca meclise ceylan derisi koltuk,
Tik ağacından toplantı masası
Nasıl çıkar güzel güzel
Pişmanlık yasası, çocuk affı,açılım yasası
Doladursun birilerinin kasası
Sakın demeyin dostlar,
'Sana mı düştü tasası? '

Hiç tasalanmayın
Yarın patlasa da yeni bir mayın
Şehitlerin kanı yerde görülmeyecek,
Yine yağacak yağmur
Yine toprak emecek…
Cengiz Abi’nin kimsesi yoktu ama
Cahit’in anacığı hep yolları gözleyecek
Ve Murat onbaşının bebeleri
Babalarını, kim bilir ne çok özleyecek...

Ünal Beşkese