zz 3. Der misin? Şiiri - Mehmet Çoban

Kadın erkek arasındaki aşk hakkında yazılanları okudum. Doğa, doğal güzellikleri anlatan, insana, doğaya aşkı konu alanları okudum. Tanrıya olan aşkı anlatılanları okudum. Şiirsel, roman, hikâye, ilim, bilim adına okuduklarımın özetinden, 1. Kadın erkek arasındaki aşk konularında, normallik yok. Bütün aşk konuları, toplumsal, insani, etik değerleri yıkıp geçiyor. Aile, toplumsal değerler. Çocuk ilişkileri, aşkın ürettiği yenidünyada yerini bulamıyor. 2. Varlığı, canı kutsal olan insan, aşk ateşiyle gözlerini, kulaklarını, aklını, mantığı aşkına köle ediyor. Hatta bazı uzantılar, insanın canını kıymasına kadar gidiyor. 3. İlahi aşk üzerine yazılanların içlerinde, Allah’a âşık olmanın uzantısı olarak, Allah’ın koyduğu kuralları yıkıp geçen, yerine kendi kurallarını koyan, Aşk. Sevgi adına yeni din üreten düşünceler almış başını gitmiş. Allah’ın gönderdiği ayetler, ayetlerin gönderdiği bilgiler, kurallar aşk adı altında düşüncelerden yaşamlardan silinmiş. 4. Siyasi, toplumsal değerler üzerine kurulan aşk / sevgi anlayışlarında, insanların, yasaların, insanlık değerlerin hiçbir anlamı kalmamış. KISACA: Aşk / sevgi konularını işleyen her söz, yazı, konu neredeyse tamamı, aklın, muhakemenin, etik değerlerin ürettiği tüm olgulara bir isyan olarak çıkıyor. İlahi aşk olarak işlenen konuların bazılarında ise, ilahi aşk kavramıyla önce Allah’ın diniyle koyduğu, insani, toplumsal etik değerler ve kurallar yıkılıp geçiliyor. Sanki Aşk / sevgi konuları, insanın benliğine, aşkına / sevgisine bencil bir hükümranlık anlayışı olarak ortaya çıkıyor. Tespitlerim tartışılabilir. Ancak tespitlerimin doğrulukları vurgulandığında, Aşkı / sevgiyi, temel insan / insanlık değerleriyle çakışan değil, çatışan olarak gördüğümüz zaman, mutlaka konuların algılayış ve yaşayış biçiminde yanlışlıklar vardır. Anladığım temel insan, insanlık değerleri bencilliklerden ötedir. Bu değerlerle çatışan her olgu bencilliğin göstergesi olsa gerekir. Sevgi, aşk kendi dışımızdaki varlıklara özgürlük vermektir anlayışından uzaktaki her olgu, temel insanlık değerleriyle çatışacaktır. Yaşamı, yaşamayı insana zindan kılan, insanı karanlıklara boğan, dünyada yaşamaktan çok ölüme yönlendiren olguların aşkla / sevgiyle algılanmasında olsa olsa insani bencilliklerin, yanılgıların öne çıkması olacaktır. Özelikle beni incelemelerimde hayrete düşüren, ilahi aşk olgularını öne sürenlerin, Allah’ın koyduğu kurallar bütünü bozan, kendilerine yeni bir din üreten olarak görmemdir. Hiçbir sevgi, aşk, çok sevdiğini söylediği varlığın haklarına, konumuna hakaret etme, O’nu çiğneme hakkı vermez. Ancak günümüzde Allah sevgisinden söz edip, Allah’ın emirlerini yaşamaktan utananlar çoktur. Yine Allah sevgisinden söz ederek, Allah’ın emirlerini yapma yerine, kendilerine göre yeni ibadet biçimleri üretenler çoktur. Bu tür olguların aşkla özümlenmesi, çözümlenmesi sadece insanların, aşkla / sevgiyle verme anlayışını değil, tersine aşka / sevgiye sığınarak kendi hükümranlığını ilan etmeleri olgusudur. Hani günümüzde çok gördüğümüz örnekler vardır. Âşıkların / sevenlerin bazı adımları vardır. Birinci adım, sevenler / âşıklar ilk önce aşkını / sevgisini karşısındakine kanıtlarlar. İkinci adım, sevdiklerinin dünyasında yer edinirler. Üçüncü adım, sevdiklerine karışmaya başlarlar. Dördüncü adım, sevdiklerine hükümran olmaya, onların iyiliğine onlar adına karar vermeye başlarlar. Beşinci adım, dedikleri yapılmazsa tehdit ederek hükümranlıklarını ilan ederler. Yanlış mı? Ben buna aşk veya sevgi demiyorum. Buna düpedüz bencillik / çıkarcılık diyorum. Aynı şekilde ilahi aşk olgusu ortaya koyanlarında aynı yoldan giderek.. Birinci adım, Allah’a duyduğu aşkı sevgiyi topluma kanıtlarlar. İkinci adım, aşklarıyla, sevgileriyle toplumda yer edinirler. Üçüncü adım, topluma aşkları / sevgileri adına karışmaya başlarlar. Dördüncü adım, Allah’ın dinini, inananları kendilerine göre ayarlayarak güya Allah’ın adına ve inananların adına, iyiliğine karar vermeye başlarlar. Beşinci adım, dediklerine uyulmazsa, yapılmazsa sapık ilan ederler. Onun için Rabbim kuranda apaçık insanları uyarmıştır. “Ne sevginiz, ne nefretiniz, ne de korkularınız sizi adaletten uzaklaştırmasın” “Akıl ederek, muhakeme ederek, doğrular / gerçekler üzerine hüküm ederek adil olunuz ki Rabbiniz sizi sevsin. Rabbiniz zulüm edenleri asla sevmez” İnsanlığın temel değerleri, akıl etmek, doğruyu yanlışı / iyiyi kötüyü muhakeme etmek, gerçekler üzerine hüküm vermekle sağlanır. Aklı, muhakemeyi, doğrular üzerine hükmü ortadan kaldıran aşk, Allah’ın insana verdiği aşk değildir. Zira Allah’ta hiçbir çelişki yoktur. Çelişki insandadır ve insan bencilliğiyle aşkı da, sevgiyi de eline yüzüne gözüne bulaştırır. Aşkı, sevgiyi bencil duygularıyla hükümranlığına dönüştürür. İnsan olabilmek, insanca davranabilmek gerçekler üzerine olabilmektir. Duygusallık alaborasında söylenmiş, güzel sözlerle süslenmiş değerlerin hiçbir anlamı yoktur.