zz 2. Cezalandırır mısın?

Değerli dostlarım... Yeni bir seriyle insan, insanlar ve Tanrı ilişkilerini değişik açılardan sunacağımı ifade etmiştim. Serinin ilk çalışması 01. Ters düşer miyim? isimli çalışmamın altına not düşen ve özelime yazarak beni uyaran, değerli görüşlerini sunan kardeşlerime çok teşekkür ediyorum. Bütün yazılanlardan yararlandığımı, bildiğim bir çok konunun pekiştiğini, bilmediğim bazı konuların tarafıma ulaşmasından dolayı mutlu olduğumu bilmenizi isterim. Sizlere duacıyım. İyi ki varsınız. Yaşadığımız ülkede ve dünyada, insanların Tanrı'yla, biz Müslümanların ifadesiyle Allah ile ilişkilerinde çok değişik boyutlar vardır. Kur'an kavramları içinde dua, sadece bir söylem değildir. Dua bir inanış ve yaşam biçimidir. Şükretmek, hidayet etmek, dua etmek, sabretmek, tevekkül etmek, azmetmek, akıl etmek, tefekkür etmek vs. gibi kavramların hepsi, sadece söylem üzerine gezinenler olmayıp, insanların düşünce ve hayat biçimleridir. İnsanlar kendilerine göre düşünür ve yaşarlar. Düşünmeden yaşayan hiç bir insan yoktur. Ama kiminin geniş, kiminin dar olabilir. Olumlu olumsuz her yaşam biçimi mutlaka bir düşünce biçimine dayanır. İnsanlar çoğu zaman düşünüp yaşadıklarını söze aktarmada farklı davranırlar. Yani bir bakıma, düşündükleri ve yaşadıkları ile söyledikleri ayrı şeylerdir. O nedenle, toplumumuzda dualar genelde sözel olarak algılandığından, sözle yapılan dualara, düşüncelerimiz ve yaşamlarımız uymaz. Bu seride, insanların gerçek dualarını. Yani düşünerek, yaşayarak yaptıkları dualarını. Sözlerden öte mısralara aktarmaya çalışıyorum. Müslüman’ım diyenlerin farklı düşünüş ve yaşamlarıyla, gerçekte Allah'a nasıl yaklaştıklarını görüyoruz. Kısaca yazdığım çalışmalarda, Müslümanların farklı düşünüş ve yaşayışlarını, Rabbin huzurunda samimi bir itirafla dua şekline sunarak, gerçekleri ifade etmelerini aktarmaya çalışıyorum. Amacım hiç bir kimseye, gruba, cemaate gönderme yapmak değildir. Suçlamakta değildir. Zaten böyle bir şey etik değerlere sığmaz. O nedenle, isimler yoktur. Düşünceler vardır. Düşüncelerin mısralara aktarılışı vardır. Bazılarımıza ne kadar ters gelirse gelsin, bunlar Müslüman’ım diyenlerin akıllarında, düşüncelerinde yaşamlarında olanlardır. Ben kabul etmeyebilirim. Siz kabul etmeyebilirsiniz. Ancak bilmeliyiz ki, Müslümanlar birdir, birlik içindedir derken, bir ve birlik içinde olacağımız insanlar arasında çalışmalarda söz edilecek düşünceler, yaşam tarzları olacaktır. Bunları görmezden gelmek. Olayların üstüne bir perde çekmek. Hayal dünyasında gezerek bütünlük sağlamak olacaktır. İnanıyorum ki, insanlar kendi gerçekleriyle orta çıktıklarında. Başkalarının gerçeklerini dinler, irdeler, değerlendirir hale geldikçe. Bir ve birliktelikler konusunda ciddi adımlar atmış olurlar. Değilse kendinden başkasını dinlemeyenlerin de, kendilerinin dinlenmeyeceğini bilmeleri gerekir. Yazar veya şair sadece kendi duygu ve düşünceleri mısralara, yazıya döken değildir. Yazar veya şair, kendini, insanı, toplumu dinleyen, onları gözlemleyen, birebir yönlendirme, suçlama yapmadan, duygu ve düşüncelerin satırlara düşülmesini sağlayandır diye inanıyorum. Yazar veya şair, iyi bir gözlemci, analiz edici olacaktır diye inanıyorum. İnanıyorum ki, yazarlar veya şairler, karşıt görüşleri bile dinleyen, anlayan, analiz eden, aktaran olarak görevlerini bi hakkın yerine getirirler. İyi bir Romancı kahramanları aracılığıyla insanın insanların düşünce ve yaşam tarzlarını satırlarında canlandırır. İyi bir Hikayeci kahramanları aracılığıyla insanın insanların düşünce ve yaşam tarzlarını satırlarında canlandırır.. Pek şairler niçin canlandıramaz? Şairler niçin sadece kendi görüşlerini, tepkilerini, duygularını anlatmak zorundaymış kabul edilir? Hâlbuki şairlerde, hikâyeciler, romancılar, makale yazarları gibi, topluma ışık tutan, insanların düşünce ve yaşam tarzlarını izleyen, gözleyen, irdeleyen, analiz eden, topluma aktaranlar olmalıdır. Ben böyle inanıyorum. Ya sizler? İnanıyorum ki, her düşüncedeki insanlar. Değişik düşünceleri yaşayan toplumlar, yazarların ve şairlerin gözünde bir değerdir. Yazarlar, şairler onları anlamak, irdelemek, topluma en güzel şekilde net sunmakla görevlidirler. Şairler ve yazarların görevi, toplumda, insanlarda karışık bulunan şeyleri, topluma ayna tutarak netleştirmektir. Efendim, bu kadar net veya bu kadar açık, ricit (çığırtkan) olursa toplumda karışıklık çıkar. Olmamalı.. Ne demek efendim? Zaten insani ve toplumsal baskılar nedeniyle, düşünceler kapatılarak, aslında var olan, baskılar nedeniyle karışık bir şekilde inanılan. Yaşanılan düşünceler yüzünden ortalıkta ikiyüzlülük dolaşmaktadır. Gerçekleri savunmak demek, önce gerçeklerin ne olduğunu, yalanı yalan, gerçeği gerçek olarak ayırmaktır. Bunu şairler ve yazarlar yapamıyorsa, Toplumsal önderler yapamıyorsa. Eğitimciler yapamıyorsa. Her görevli aman oraya dokunmayın fitne çıkar. Buraya girmeyin fitne çıkar diyorsa. Sonuç; ikiyüzlü, riyakâr bir toplum karşımıza çıkar. Aydınlara, şairlere, yazarlara, eğitmenlere, liderlere düşen görev. İnsanların düşünce ve yaşamlarından, toplumdan ikiyüzlülüğü kaldırmaktır. Bunun için çalışmayanlar asla görevlerini yapmamış, kendi içlerinde barışı sağlamamış, gerçekle / yalanın birlikteliğinden rahatsız olmamış demektirler. Şairlik sadece duygusallık, duygusallığın mısralara dökülmesi değildir. Ben böyle inanıyorum. Toplumda değer kazanan şairlere bakınız. Hangi düşüncede olursa olsun toplumda yükselen şairler, toplumu algılayan, topluma açılımlarıyla yönelenlerdir. Bir şeylere inanmak, yolun çoğunu tamamlamak demektir. İnandıklarına cesaretle sarılmak yolu tamamlamaya azmetmek demektir. Şikâyet ettiğimiz her şey ortada iken, onları konuşamamak, dile getirememek, satırlara dökememek şairlikten vazgeçmek demektir.