zyn - Çoktan Geçtik Niğde'yi...

Kim bir şeyler vâdetse, ümitlendik, inandık,
'Vatan, millet' dediler, sözleri gerçek sandık.
'Şehit kanı' dediler, can evimizden yandık,
Bunlar namuslu dedik, haram yemezler sandık.

Her nimet sunulunca, önlerine hediye;
“Selvi gibi ümitler, döndü birer iğdeye,
Geçti Bor’un pazarı, sür eşşeği Niğde'ye’

Kimi, iki anahtar verecek diye gittik,
Bu kez, oylarımızı, hepten onlara attık.
Yalancının dölünü, başımıza tâc ettik,
Onlar döndü köşeyi, biz tükendik, biz bittik.

Bu kadar cahil miyiz, inanırız ne diye?
“Selvi gibi ümitler yine döndü iğdeye,
Geçti Bor’un pazarı, sür eşşeği Niğde'ye””

Kimi Cennet vâdetti, din dedi, îman dedi,
“Bizde hiç yalan, dolan olmaz” diye gürledi.
Biz ağzımızı açtık, o hamuduyla yedi;
Biz yerimizde saydık, hep onlar ilerledi...

Altın tepside sunduk memleketi “ye” diye;
“Selvi gibi ümitler, hepten döndü iğdeye
Geçti Bor’un pazarı, sür eşşeği Niğde'ye”

Şamar oğlanı olduk, gelen giden hep vurdu,
Bu ne aymazlık böyle, sanki aklımız durdu.
Şimdi karmakarışık, üniversite, ordu.
Vatan tehlikedeyken, beyler hâlâ yiyordu...

Sonunda, sermayeyi yüklediler kediye,
“Selvi gibi ümitler artık döndü iğdeye,
Geçti Bor’un pazarı, sür eşşeği Niğde'ye”

Hiçbiri hayr etmedi, kimler geçtiyse başa,
Ya sözde kahramanlar, ya Sam Amca'ya maşa
Ve demokrasi diye, ihtilâl yapan paşa...
Hepsinin tek bildiği; 'Bizim takım, çok yaşa'...

Her biri, ne bulduysa, indirdiler mideye,
'Selvi gibi ümitler bitti, döndü iğdeye
Geçti Bor'un pazarı, sür eşşeği Niğde'ye...'