Sınırları Aşmak -mensuriye-

Yaratanın sınırlarını aşmaktan
Korkmaktır utanmak.
Yaratanın ahlakını kuşanmamaksa
Ahlaksızlıktır.

Derler ki;
“köprüyü geçene kadar eşeğe dayı derler”
Zaten zalimin kapısında olmak
Onun eşeğine dayı demek değil midir?
En iyisi eşekle olmamaktır.

Çünkü kuvvet ve şeref haktadır.
Mücadele, sonsuzu kazanmak
İçin yapılırsa değerlidir.
Aksi gürültüden başka ne ki?

Alçak insanı yüksek yerde aramamalı,
Bazen makamlar insanı küçültür.
Çokluk içinde bir bölünebilir.
Fakat “tek” çokluk kabul etmez.

Yolda olanların aklı sılaya bağlıdır.
Onlar nihayet oraya dönmek
İçin yola çıkmışlardır.

Düşüncenin sırrı ibretle bakmaktır.
Yoksa bizim gibi değil.
Kulak her duyduğunu
Anlamaya çalışırsa dimağ durur.
O zaman asıl görevini ihmal eder,
Akıl sele gider.

Renklerin güzelliği bakışa göre değişir.
Boşuna “renkler tartışılmaz” denilmemiş.
Günlerin peş peşe gelmesine bakacağına,
Değerlendirilmesine bakılmalı.

Pencerelerin yüksek olması,
Binanın yüksek olduğu
Anlamına gelmez.