Hesaplaşma -mensuriye-

Adaletiyle ünlü hükümdarın biri
Rüyasında zalim bir sultan görür.
Ona sorar:
Allah senin gibi bir zalime ne yaptı?
Sana nasıl bir kabir azabı hazırladı?
Zalim cevap verir:

Ömrümün sonu yaklaşınca
Cihana bir göz gezdirdim.
Artık bana şu düşkün çağlarımda
Doğru yolu gösterecek kim kaldı?
Allah’ın merhametini bana ulaştıracak
Kim var dedim.
Hiç kimsenin yüreğinde benim için
Şefkat, benim hakkımda
İyi bir zan kalmadı.

Vücuduma söğüt ağacı gibi
Bir titreme geldi.
Yüzüm kara, gönlüm umutsuzdu.
Kilimin dört ucunu suya attım.
Umudumu ancak
Allah’ın affına bağladım.

'Ey Allah’ım' dedim,
Bu miskin kulun senden
Çok utanç duymaktadır.
Günahlarına pişman olmuş
Şu zavallının suçlarından geç,
Onları bağışla.
Ben her ne kadar senin fermanından
Yüz çevirmiş isem de,
Herkesin nefretini kazanmış
Bir kul olduğumu inkâr edemem.

Ya beni cehenneminle cezalandır,
Ya da aksine bir iş yap,
Beni affet.

Allah beni günahlarımın utancı içinde görünce,
O kimsesizler dostu bana yardımcı oldu.
Keremiyle yalvarışlarımı kabul etti.
Omuzlarımdan günah yükünü kaldırarak
Beni safına çekti.

Pişmanlık ve tövbe ile çıkan her nefes
Kıyamet gününde Allah’ın
Azap ateşini söndürür.
Ey menfaat budalası,
Servet avcısı,
Ününe ün katma sevdalısı,
Gönlünde aşk yuva yapamamış,
Dünyayı sadece kendi
Mülkü olarak görme ihtiraslısı.

Hayatının terazisi cevhersiz.
Ömrümüzün kazanç kefesi bomboş,
Hayat güneşi ise batının dilenciliğine
Yenik düşmek üzere.
Hayat terazisine hâlâ
Yârdeki çakıl taşlarını doldurmakla
Geçen bir ömrü yeğliyoruz.

Hâlâ kolumuza fani boncuktan
Bilezik takma yarışındayız.
Taptığımız şeylerse,
Bir dirhem kadar değersiz.
Uğruna hayat harcadığımız o mal,
Mülkse, bir nefes kadar süreksiz.

Not: Bunca duyarsız, tutarsız ve vurdumduymaz olduğumuz bundandır.
Bunca katliamı dua ile olsun telin edemiyorsak, halimizi düşünün, sonumuzu düşünün.