Fazilet Felsefesi -mensuriye-

Uygarlığın eli,
Kaderin torbasını karıştırmakla meşgul.
Çağın insanı artık kaderin
Esiri saymıyor kendisini.

Çağın insanı kaderi
Yok sayan bir zavallı da değil,
Ancak, acizlik vasfın daralışıdır.
Acz insanın tersten okunuşudur.

İrade kaderi aşınca acizlik teslim olur.
Yolun tamamlanmasına ömürler yetmez.
Oluşumlar, hamle ve
Yaşama ihtiyacından doğar.
Hayat bir tırmanmadır.

Tırmanma çiledir.
Çile sonsuzluktur.
Ebediyet tadılmadıkça çilenin,
Kederin, elemin çeşnisi bilinmez.
İşleyen ve ışıldayan
Mantığın ışığı sonsuzluktur.
Işığın bol olduğu yerde
Aydınlık vardır.
Aydınlık gönlün kapısından içeridir.

Gözlere hükmeden haşmet ve heybetin,
Enginliğe kucak açan terazinin,
Hepsini kuşatan gönül okyanuslarının
Ebedilik yüklü kervanıyız biz.
Kervanımızın önü, ardı sonsuzluktur.
Gönlümüzün cezbesi,
Denizleri heybemize katmıştır.
Yaratanın huyu yaratılanda oldukça,
Bizim kervanımız vuslat
Menzilinin seyrinde olacaktır.

Her yanımız göz, kulak,
Vicdan ve ahlak özleriyle öze öz olmuştur.
Özümüz özlerin özüdür.
Bizim kervanımızın menziline varan,
Ufukta yeni bir menzil görür.
Bizim kervanımız tükenmezliktir.
Bizim bu halimizi yaşamayan,
Çeşnimizi nasıl bilebilir ki?
Biz yaşayanlar uğruna yaşıyoruz,
Âleme nizam verme adına yaşıyoruz.

Haktan insana,
İnsandan Hakka.
Babadan çocuğa,
Çocuktan babaya,
Karşılıklı etkileşim
Aile ve toplumun kökenidir.
Hakla olanın gönlündeki servet,
Dünyanın akçesiyle kıyaslanır mı?

Biz deliyle deli, veliyle veli oluruz.
Delilikle veliliğimiz kaynaşmıştır bizim.
Anladığımız ve tattığımız kalenderlik budur.

Bizim meclisimizde hain,
Alçak barınmaz.
Bizim meclisimiz bu huylara
Zehir olsun diye vardır.
Dostlar meclisinde düşmandan eser olmaz.