Kavga -mensuriye-

Dünya vefasız,
Cihan ihtiyar.
Cihanın ihtiyarlığına, hayatın darlığına bak.
Bak ama
Onun hiç solmayan taze rengine aldanma.
Bir delikanlı gibi görünen insanın
Elindeki gül destesine
Dikkatli bakarsan o ateştir.

Pınarın o şen şakrak akışına
Kendini kaptırma.
Pınar seraptır. Kıblesi bilinmez,
Ona itibar etme.

Bu dünyanın,
Bütün güllerinde senin bir dikenin bile yok.
Onları taptıklarına hediye edemeyeceksin.
Ancak elinle getirdiklerini seninle götürebilirsin.
Yükünü kıyamet denizine atıp
…Çıplak kalanlar
Ancak canlarını selamete çıkarabilirler.
Bu dünya bir alışveriş evidir.
Dünyayı verenler ötekini alırlar.

İster servet yığ, ister dağıt.
Sana verilen,
Senden bir gün mutlaka alınacak.
Burada;
Biri ipek eğirme sevdasında,
Öteki ipekle boğulma tasasındadır.

Dünya metaını mum ışığı gibi saç
Ki çerağ gibi kendi nurunla
Aydınlanma imkânı bulasın.
Ben dediğin putu kır,
Bulunmaz Hint kumaşı gibi olma.
Dünya varlığının üstüne elini değil,
Kerem ayağını bas ki,
Sana putperest denilmesin.

Hayat ocağının ateşi cehennem alevinden
Sıçramış kıvılcım gibidir.
Ay kâinatın kandili olduğu halde,
Yağını güneşten dilenmek zorundadır.

Susamış çiçeklere can veren bulut,
Bir tükürük değerindedir.
Canların huzuruna sebep olan sudan
Ne zararların geldiğini
Gemiciler daha iyi bilirler.

Bu rahat,
Yurdu bozuk bir yuvadır.
Onun kusurlarına hiç bakılmaz mı?
Kusurlarına yüzünü çevirmişsin,
Başkalarının kusurlarıyla aynı olmuşsun.

Ya hünerleri orta yere çıkarmalı,
Ya da ayıpların aynasını kırmalısın.

Kendi çehreni seyrederek onda kusurlar bulmalısın
Marifet karanlıkta görebilmektir
Yoksa, gündüz ışığında kargalar bile görebilir.