Özgürlüğü İçmek! ! -mensuriye-

“Ezeli mahkûm ve mahrum kimdir? ”
diye sorulsa derim ki;
yaratılış harcının bileşenlerine yabancı,
tadına yabancı olan kişidir.
Dünyayı dünya yapan mucizedeki bu hal
insana hayat ve hürriyet bahşeden reçetedir.

Artık özgürlükle nefesleşmek,
hazzın bitmez deryasına dalmak vaktidir.

………………………Özgürlüğü içmek,
……….gönül yurdunu ziyaret etmektir.

Bütünleşmenin maviliğinde
bir engin gibi dalgalanan gönül mabedi,
yaratıcının en büyük ihsanı olan
özgürlükle birlikte insanındır.
İnsan “insan” olduğunu bildiği müddetçe
bu mabedin içinde yaşar.

Vuruldukça kuvvetlenen,
darbe yedikçe şahlanan mânânın gizemi
sonsuz maviliğini sunmakta,
hürriyet dağıtmaktadır.
Mücadele insanın çeşnisi, bedeni.
Ruhun cilası,
kalbin müptelası.
Özgürlüğün yokluğunda dâvâ düşüyor,
sorunlar eriyor, mânâ tükeniyor.
Dünya, dünya olmaktan çıkıyor.

……………………………Ey özgürlük;
sensiz bu yelkenin seyri anlamsızlaşıyor.
………………….Seni azim diye içmeli.
Çünkü azmin kamçısı sensin.
……..Kamçıyı vur, bedenlerde şaklasın.
……………….Acıma gaddar ol. Çünkü,
…………… insan “insan” olmak istiyor.

Özgürlüğün muhteşemlik simgesi,
enginliğin delili.
Bu enginde renkler ve dalgalar çizilmiştir.
Özgürlüğün çapı renklerdir, dalgalardır.
Sınırsızlık enginliğin gücüdür.
Sınırsız olmak faniliğin yenilmesidir.
İnsan bu gücün hem kendisi, hem de zerresidir.
Enginde parsellenen benim, sensin.
O enginliğin içinde zerreyiz biz.

Ben, kusurlumdan şikayetçi
bir tevazu ırmağı olmak,
akmak istiyorum.
Çirkinliklerimde güzellikler bularak
asıl güzelliğe koşmak istiyorum.
Ekmeğimin hilesiz, bereketli,
emeğimin bir derya olması çabası,
mücadeleye mecbur ediyor beni.
Mücadeleye aşına olmayanın
hamuru maya tutmaz.

…………Bizim dağımızın doruğu özgürlüktür.
………….Biz açlığa alıştık,
……………..tuzu katık ettik.
…………………Artık yeşerdiğimiz tarlalarda
……………………. özgürlük çiçeklenmeli.

Özgürlüğü içenlerin nefesleri
vasfını tarlaya aşılar.
Tarla tohum istemez olur.
Zira toprak zaten tohumdur.
Bu tarla başı dik, anlı ak,
omuzları kalkık, şahin bakışlı,
er sözlü, mazlum dostu,
zalimin başının belâsı olanların tarlasıdır.
Bu topraktan artık irfan fışkırır,
fazilet patlar. Çünkü,
zahmet çekenin mürüvvet hakkı olsa gerektir.

Yalan, hile, desise, iftira, zulüm,
soy-sop bağnazlığı ile savaşmalı, dayanmalı.
Çünkü kavga ederek sükunu kazananlar,
zahmetin değerini anlarlar.

……………………Ey özgülük,
………….sensiz bir çıplak dünya
……yaratmayan mimara hamt olsun.
………………Sen bizim servetimiz
……………………..ve nefesimizsin.