Bayram günlerinin buruk sevinçleri
akla gelince,
hiç batmayan bir güneşle
içimizin ısındığını sanırız.
Kalbimizin lüzumsuz istekleri
bizden teselli beklerler.
Ve gönlümüz aklımızdan medet umar.
Dünya hayatı insana derecesini kazanması için
sınama mekânı olarak verilmiştir.
Hiçbir insan yoktur ki,
en basit davranışlarından
en olgun davranışlarına kadar
yaptığı işleri kalbinden geçirmemiş olsun.
Çünkü hareketler önce kalpte şekillenir,
sonra eyleme dönüşür.
Biz midemizin tokluğu ile meşgul olurken,
gönül bahçemizi leş kargaları istila ediyor.
O zaman ebedi hüsran,
acı bir akıbet olması kaçınılmaz oluyor.
Şair:
“Ya bayramlar bayram olsun kurtulsun,
Ya takvimler cayır cayır yırtılsın”
sözünü boşuna mı söylemiş?
İnsan kendisiyle hesaplaşmaya sevdalı olmalıdır.
Çekirgeler bir bulut olur
gönül ülkene dolarsa ne yapılır?
Gemiyle açıldığın deryada
başlayan fırtınaya karşı
sığınak besmeleden başka nedir ki?
İnsan hırs ve tamahtan kurtulmadıkça
sabrın tadını bulamaz.
Okumak, öğrenmek yeniden yaşamayı bulmaktır.
Bayram dostu hatırlamanın mevsimidir
Dost ile daha içli dışlı olma günüdür.
Sevgiliyle beraber olduğu zamanı
yaşadığın an saymalı insan.
Diğer zamanların boşa gitmiştir.
Sevginin karşılıksız olduğu görülmemiştir.
O halde, yâri aramakla ömür kaybolsa
ne gam.
Ömür yâri aramak için yaratılmamış mı?
Gül sevgiyi temsil ediyorsa,
çöplükte neyi arıyoruz.
Gençlik bir bahar mevsimidir ki,
içinde hem yaz,
hem güz,
hem kış vardır.
Etrafını dikenlerin sardığı gençlikten
bol verim beklenemez.
Bahçenin güzel olması bahçıvanın elindedir.
Şehrin sokaklarını temizlemeye uğraşanlar,
bu emeklerini
insanların kalbini temizlemeye ayırsalar
daha hayırlı bir iş yapmış olurlardı.
Söylenmesi gerekeni söyleyecek yerde
söylemeyen vebali yüklenmiş olur.
Sevgiler çoğaldıkça aşkın
zayıf tarafı ortaya çıkar.
O halde sevgileri çoğaltmalı
ki hangisinin samimi,
hangisinin göstermelik olduğu anlaşılsın.
En iyi mücadele gençlikte verilendir.
İhtiyar istese de
kolay kolay kötülüğe bulaşamaz.
İnsan kendini her gün
muhasebe süzgecinden geçirmelidir.
Günahlar insanı terk etmeden,
insan günahları terk etmelidir.
Her kafanın içinde beyin olduğunu sananlar,
dünya malına tutsak olmuş kişilerin de
beyni olduğunu iddia edilebilirler mi?
Şayet beyinleri olsa,
güzelim hürriyet dururken
esareti tercih ederler mi?
En çok kananlar ve aldananlar
en az ilme sahip olanlardır.
Her organımız yaptığından
sorumlu değilse özgürlük neye denir?
Ekmek kadar,
su kadar aziz olan nice şeyler vardır ki
hayatın günlük uğraşıları arasında
kaybolur gider,
dikkat etmeli.
Kayıt Tarihi : 21.1.2005 14:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
