İnsanları küçümseyip yüz çeviren;
böbürlenerek, kibirlenerek
yürüyen bilsin ki,
Büyüklük taslayan her zorbanın
kalbini mühürler.
Kulluk etmeyi büyüklüklerine yediremeyenler,
alçalmış olarak ölürler.
Yaradan kibirliyi alçaltır,
alçak gönüllüyü yükseltir.
Kendini beğenen kimseyi
yerin dibine batırır
kıyamete kadar orada debelenir durur.
Kibir, borç ve azgınlıktan uzak olan
cennete girer.
Cimrilik, azgın nefis
ve kendini beğenme helâk edicidir.
Yaratan kibirli kimseyi,
komşuları arasında en aşağı seviyeye
düşürmedikçe bu dünyadan almaz.
Kavakların boylarının uzunluğuna bakıp
onları önemli bir şey sanmamalı.
Bütün kibirli, meyvesiz ve gölgesiz
varlıkların başları bulutlarda sallanır.
Gurura kapılarak emrindekilere
zulüm edenler cezasını ağır öderler.
İnsanlara yüksekten bakan,
gurur ve kibir sahibi
aşağılık duygusunu yüzünden
kin ve hiddet taşır.
Şurasını unutmamak gerekir ki;
Kin büyüdükçe, kin besleyen küçülür.
Sevgi de kin de mutlaka karşılık görür.
Babadan kalan devlet veya
gümüş tepsi içinde sunulan devletin
ebedi olmadığını bile bile
onlara kibirlenmek
hangi aklın kârıdır anlayamam.
Sen bu fani dünyada
emanetçi olduğunun farkında değil misin?
Kendine verilen makamına
ve malına gösterdiğin titizliği,
yarın mutlaka elinden alınacak
ve sorgulanacak olan asıl emanet için
niçin göstermiyorsun?
Bazıları geçici devletleriyle büyük
olduklarını zannediyorlar.
Elinde aslan kabzalı,
çatal başlı kılıcı ile her an
maiyetinin başını vurmaya hazırlar.
Makamları küçülttüklerinin farkında bile değiller.
Çünkü küçük insanların makamı
büyüttüğü görülmemiştir.
Onlar büyük sorumlulukların altında
ancak ezilirler.
Devletleri ellerinden alındığında
koskoca bir hiç olurlar.
Bir gönül kırmanın bin devletle
telafi edilemeyeceğini bilerek gönül kırmak,
devlet elden gidince yere bakmayı gerektirmez mi?
Bu devletlere olan bağlılık ve bu sevgi,
asıl devlet sahibine gösterilmesi gereken
sevgi ve saygıyı nedense akla getirmiyor.
Dünyalık için saatlik planlar yapılır da,
yaratılış gayesi akıllara gelmez.
Elimize geçirdiğimiz devletin cazibesine
kendimizi o kadar kaptırmışız ki;
öteyi ancak cenaze merasiminde aklımıza getiriyor,
sabaha unutuyoruz.
Günler sayılı,
sonun ne olacağını bilmiyoruz ama,
bir dakika sonrası için de garantimiz de,
hazırlığımız da yok.
Unutmayın ki; devleti çok olanın
hesabı da çok ve zorlu olur.
Gurur, kibir insanı mutluluktan uzaklaştırır.
Ve yine unutmayalım ki;
bir insan kendisini
yüksek görme hırsıyla söz söylerse
.............................soğan gibi kokar.
Kayıt Tarihi : 13.5.2004 14:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!