Ağlamak', yürekteki yangınlarla ısınıp kaynayarak buharlaşan duyguların, gözpınarlarına yükselip yoğuşmasıdır bence...Belki de ondan 'pınar' denmiştir gözlerin o kısmına ve belki de ondandır özlenenlerin hep oraya düşmesi...
.............................................................................................................................
Bir rüzgârın üzerine binip gelsen billur bir yağmur damlası gibi
Aşıverip aramızdaki tüm kem gözleri, konuversen göz pınarıma,
Ben ağlamasam, İstanbul ağlasa...
Belki kavuşmamızın mutluluğuyla,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
