Ünal Beşkese - zvc- -SENİ SEVMEYE DAİR ...

Bir sonbahar günü, günbatışı vaktinde gördüm seni ilk kez.
Batan güneşin hüzünlü kızıllığı vurmuştu hazan rüzgârlarında savrulan çınar yapraklarına.
Ve saçların aynı rengi almıştı bu kızıl akşam vaktinde...
Dalından kopmuş âvare bir yaprak gibi, sanki kendini savuracak bir rüzgâr bekliyordun sen de...
Hani, çiçeklerin arıları çeken renkleri ve kokuları vardır, öylesi bir gülüşü vardı gözlerinin.
Sonra ellerinin sıcaklığını duydum yüreğimde, oysa ellerini hiç tutmamıştım daha.
Ve batan güneşten daha çok aydınlattı yüreğimi bir gülüşün..