Zuvah Şiiri - Mehmet Ali Durmuş

Buradan kaçmalıyız Icarus
Kırıp dökerek etrafı!
Kanla doldurduğun bir havuz
Ne yapsaydım o seyyahı!

Ellerine bulaştırmışsın yine
Dedim o adama bulaşmayalım diye
Küfürler etti, duymadın mı!
Çullandım ben de, bırakmadım!

İyi ettin,
Ne yapacağız şimdi?
Söyle bana,
Ne yapacağız şimdi?

Bilmem,
Gerisi senin işin!
Karışmam ben,
Nasıl olsa bir hiçim!

Hiç değilsin Icarus, bunu sen de biliyorsun
Sürekli satır aralarımda geziyorsun
Beni dikkatle izliyor,
Sonrasında saldırıya geçiyorsun

Peh, kendini ne sanıyorsun!
Cidden önemimi mi sorguluyorsun
Heh, tam üstüne basıyorsun!
Öyle düşünmediğini biliyorsun

Peki nasıl düşünüyorum!
Bence daha sakin düşünüyorsun
Kanatların kırık, düşüyorsun
Bunun acısını benden biliyorsun

Hiç de bile, yalan söylüyorsun!
Sana asla yalan söylemem
Onu boşver de, adamı n’apıyorsun!
Yerin dibine göm’ücem

Botlarımın tabanını son kez seyrettim
İçi boş havuzdaki seyyaha baktım
Biraz sarhoştum, anladım
Durumu sonradan hatırladım

Yolda giderken omzuna çarptım
Icarus konuştu benim yerime
Hey, sen nasıl bir aptalsın!
Deyiverdi birden bire

Adamın elinde bir bira tenekesi
Sırtında kocaman çantası
Küfürler savurdu havaya
Bir oldu üstümüze çullanması

Icarus dayanamadı
Adamı itekleyip tekmeler attı
Yakındaki bir sitenin havuzuna yuvarladı
Bedenini çiğnercesine üzerinde zıpladı

Şimdi tekrar botlarıma bakıyorum
Tabanı biraz kana bulanmış
İki saniye sonra kafasına patlatıyorum
adamın, izi yerde kalmış

Paramparça ettim kafatasını
Yüzü de tanınmayacak halde
Tepemdeki site kamerasını
görmediğimden girdim nezarete