Zümrüte Ağıt Şiiri - Lütfi Ayhan

ZÜMRÜTE AĞIT

(Şehitlere ve yakınlarına ithaf olunur.)
-----
2004 Yılıydı aylardan Şubat
Mevlana diyarı kana bulandı
Doksan üç can gitti almadan murat
Zümrüt apartmanı demle sulandı

Kar yerine ölüm yağdı göklerden
Bu bayram düşer mi gayrı dillerden
Hiç eser kalmadı bahardan gülden
Mevsimimiz varıp kışa dayandı

Ne bir deprem oldu ne füze düştü
Baharlık ömürler güze dönüştü
Çöken bina değil umutlar göçtü
Selçuklu yurduna Baykuş dadandı

Allah’ın kanunu her konan göçer
Ecel şerbetini her canlı içer
Ölüm bir oraktır ömürler biçer
Sade deste değil harman da yandı

Takkeli ve Loras’ı karlar bürüdü
Zümrütteki canlar Rabba yürüdü
Ameller tartıldı hesap görüldü
Burda sönen çerağ Uçmakta yandı

Ölüm son değildir bir taze bahar
Onlar ölmediler şehit oldular
‘Şeb-i Arus’ yapıp Hakk’a vardılar
Ahu figanımız Arşa dayandı

Kar değil de elem yağdı Şubatta
Küçücük yavrular kaldı kucakta
Kurbanlık etleri vardı ocakta
Canlar kurban olup Hakka uyandı

Asrın Konevisi sözü uzatma
Rasül’ün sözünü sakın unutma*
Ruhun harap edip ümitsiz olma
İmanlı gönüller Cennete vardı