Zümrüt-ü Anka Şiiri - Ahmet Türüt

Aşk vuslata yetmiyorsa
Garip gönül ne yapsın
Utanma ey gözlerim
Bırak ruhum ağlasın

Kızıl saçlarında kaldı
Yaşanmamış düşlerim
Yağmurumsu gözlerin
Şarabi bakışların

Ben yasaklar ülkesinin
Çöllerinde bir mecnun
Sen ise Kaf Dağı’nda
Bir Zümrüt-ü Anka’sın

Kalbinin yerine bir gün
Kalbimi koyabilsen
Yanardı hücrelerin
Aşkının ateşinden

Anlatamam ki Seni
Sözcüklere sığmazsın
Aşkı ömre bedelim
Elvedasız gidenim
Adının harflerinden
Şiirler yazamadım
Aşkın ile suçlandım
Hasrete tutuklandım

Hatalarıma tövbe
Ama Seni çok sevdim
Tekrar gelsem dünyaya
Yine Seni severdim

Benim olmasan bile
Çekip gitsen de ele
Mutluluğundan özge
Dua düşmez dilime

Ben kimseyi koyamam
Senin yerine asla
Yar olmazsın başkasına
Böyle bir aşktan sonra

Yar olmazsın başkasına
Böyle bir aşktan sonra