Zümrüt-ü Anka Şiiri - Ruşen Peker

Bir Zümrüt-ü Anka,
geceme konan.
Küllerinden doğacak
yeniden yeniden...

Bir Zümrüt-ü Anka,
yüreğimden göçen.
Mevsimi geldi,
sokaklarım ıslak...

Yakıp sana dair herşeyi,
küllerimden doğsam.
Ve hatırlayamadığım bir rüya,
sarhoşluğumdaki hatalar,
anımsanmayan mısralar olsan...

Dökülüp ezgilere,
dillerine düşsem
küçük çocukların.
Ve sen dün olsan,
dün doğan güneş
hatırlanmayan...

Tükensen
Tüketsem seni de çabucak,
zamanı tükettiğim gibi...

Hiyerarşik düzende yönetici sen,
ve inançlı,yürekli genç ben.
Devrimler olsa sana karşı,
acımasız
yıkılsan...

Ve 'yitikliğe' hüküm giysen.
Kalsa ülkemde barış
Sen uzak diyarlarda sürgün olan,
unutulan...

İz bırakmadan kaybolsan
ve yıllar geçmiş olsa...
Öylesi zayıf ki hafızam,
adının baş harfi bile
anımsanmasa...

Ah...Zümrüt-ü Anka olsam,
küllerimden doğsam.
Ve o küllerin biri bile,
sana dair olmasa...