Zümrüt Saçlı Anneme Şiiri - Savaş Coşar

Sevdalıydın anne;
Kanın damarlarımda dolaşırdı bilmezdim,
Ecelem ecelin olmasın diye
Geceyi yırtıp heybetli ellerinle haykırdın güneşe;
Doğ Artık...

Acın mavi buz taneleri gibi dağıldı çocuk bedenimde,
Hadi, sun bütün bereketini
Herşeye aç bir ömrün ilk tarihine...

Bir kanaviçiye bırakır gibi gözlerinin ferini
Diledigin gibi giydir halyatı üstüme...
Açıldı yüreğimin sürgüleri aşka
Kaldım çırılçıplak zemherinin koynunda.
gönül bahçene diktiğin selvi'ydimya
dalıma bülbül kondu, incindim anne...

Yazgımız kara kalem değil tebeşir tozu,
Gitgide resimlerde kalıyor zümrüt saçların.
Olsun; sen yinede süpür karanlığı
Dök kürek kürek yılları,
Kutsanmış şarap gibi
O eşşiz tadınla kal hayatımda...

İnsan elinin değmediği akarsuların soluksuz kaynağında
Aktı gitti zaman..
Yinede kirlenmedi çıplak ayaklarım,
Hiç azalmadı sana sevdam...

Bak büyüdüm
Kokun hala Koynumda,
Ellerine sağlık anne,
Bak eserine doyasıya..