Zümrüt Mahalle 2 Şiiri - Nurhan Özgel

Hayal Kahvesindeyim
Alışkanlıklar nüksetmiş
Masamda gazeteler
Çeyreği bitmiş sigaram
Çalınmış bir tatil günü
Felekten mi
Kim bilir

Son paramı kahvaltıya verdim
Engelliler için yardım topluyorlar
Yoktu
Veremedim

Sabah gelirken biraz seni düşündüm
Birkaç damla yaş süzüldü gözlerimden sessizce
Kimse görmedi

Bir kutu boya vermiş gazete
Rengarenk guajlar
Duvarları boyasam dedim
Olur mu ki

Birkaç gündür küçücük bir evde kalıyorum
Kaldırımla bir
Ev taktım adını
Dükkandan bozma zaten
Ama üzülecek bir şey yok
Ucuz çok
Yalnız sabah kaldırıma oturmuştu kadınlar
Biraz konuştum
Birinin yüzünde tuhaf bir ifade vardı
Gereksizdi

O annesine ve kedisine gitti
Ben misafirim o evde
Onlar o evin fertleri

Bazen düşünürüm bizi bağlayan
Sadece yokuştaki ev miydi
Bilmiyorum ki

Bir avuç dolusu şiir vermişti
Sözleriyle aldı geri
Ağustos ve doğum günümde aramazsa
Artık tamamen inanacağım
Bensizliğe
Alıştığına

*Çiçekler Evi'ydi Evimin adı ıtırlar fışkırırdı köşe bucak
Güzel evdi hatırladın mı balkonlu evimi haziran güneşi hani
Çiçekler basardı ağzına
Orda

Sevgili Neruda
Şimdi artık değil

Duvarlar kötü
Rutubet, alacalı kireç boyası
Che posteri, Nazım Hikmetin elini şakağına dayamış resmi bir de
Yılmaz Güney fotoğrafı
Asarsam nasıl olur ki
Onlar girdikleri yeri aydınlatırlar
Öyle yapmalı

Yani geri döndüm öğrencilik günlerime
Tuhaf bir mahallede
Ayrıksı bir kadın
Posterlerden değil
Yabancı
Mahalleye

Boş ver değmez fazla üzülmeye
Hangi sıkıntı kalmış ki uzun
Klasik belki ama
Sağlık olsun

Bak kaç yıllık arkadaşın kanser olmuş
Üzüldüm uğramak lazım

Fokurdayan semaver artık susmuş
Bilgisayarım da uzaklarda kaldı
Haftalar çabuk geçiyor çağrı merkezinde
Adamın biri Allah sizi kahretsin dedi
Ramazandan mı ne
Dokundu önce
Sonra geçti

Yavru tekir kedi bakındım
Şimdilik yok
Ama bulurum gelecek sefere

Yorum gelecekmiş konsere
Giderim

Eski televizyon da kaldı eski evde
Taşıyamıyorum
Ağır

İsviçreden gelmiş kürt kızı
Aramış seni
Başkasıyım demişsin

Boş ver

Söylemiş ya şair
Ateş mermiden önce terk edermiş aşkın namlusunu

Memduh Şevketîn Mendil Altındası gibi
Kahve avlusunda bir garip huzurluyum
Etrafımda hayat devam ediyor
Garip olan
Neden hep ezan okununca
Şu müzikler kapatılıyor
İnsanlara mı gösteriş
Tanrıya mı
Saygı diyorlar
İnanayım mı

Geçen gün çay içerken pastanede
Adamın biri dönüp dönüp baktı
Ben de ona baktım
Benim orucumdan sana ne

Ya işte böyle
Zaman geçer her şey geçer
Ben yürürüm
 
Kime ne

Nesimiye sormasalar da
Böyle