Nurullah Bulat - Zümrüt Gözlerin Şiiri - ...

Rüzgar kırk kala, sensiz boşlukta yakaladı beni. Güneş yine gökyüzünden doğmuş, çiçekler sensiz, sensizlikte kaybolmuş.

Aşk bahçesi yolunda, sensiz vuslat beklerken içtiğim bardaktan bile kan akar olmuş. Yavru bir pisicik kanatlarında çocuk sesi getiriyor. En güzel baharlarım denizden sen kokulu rüzgar getiriyor.

Derin mavide zümrüt gözlerin, ben en güzel şapkayı gözleriyle senin önünde ayaklarının önüne sererim...