Zümrüt Gözler 2 Şiiri - Kadir Kaygısız

Zümrüt gözlerin içindeki ormanı yansıtıyor.
Kaybolmak istiyorum sonsuza dek orada.
İçimdeki kor günden güne harlanıyor.
Yanıyorum için için bu ne güzel sevda.

İçimde nice umutlar filizleniyor.
Berrak gönlünden dudaklarına kelimeler aktıkça.
Sözlerin ferahlık ve esenlik veriyor;
Gönlündeki okyanus dalgalandıkça.

Gözlerim yıldızları nicedir yeryüzünde görüyor.
Ruhum eşine rastlıyor kasım ayında.
Yıldızlar göğe onun eteğinden dökülüyor.
Yanlış yazıyor dünyadaki tüm kitaplarda.

Ben aç gözlü doğmadım anadan!
Ben doyarak kalktım oturduğum her sofradan.
Benim aklım ermiyor, nasıl nimetsin sen?
Bakmaya doyamadım, gördükçe arttı sevdam.

Artık o denli öylesine açgözlüyüm ki
Esenlik, ferahlık ve aydınlığın cümlesine talibim.
Okyanuslara, ormanlara ve yıldızlara talibim.
Ben seninle yaşamaya,
Ben seninle yaşlanmaya talibim.
Ben okyanus, orman, yıldız diye bildiğim
Sana talibim.